José María Díez-Alegría
José María Díez-Alegría Gutiérrez (22 d'ochobre de 1911, Xixón – 25 de xunu de 2010, Madrid)[3] foi un sacerdote y teólogu ex xesuita español, perteneciente a l'Asociación de Teólogos Juan XXIII. Notes biográfiques y académiquesNació en Xixón, Principáu d'Asturies, onde'l so padre yera direutor de la sucursal del Bancu d'España. Hermanu de los militares Luis Díez-Alegría Gutiérrez y Manuel Díez-Alegría. Fíu de Manuel Díez-Alegría García y de María Gutiérrez de la Gándara. En 1930 ingresó na Compañía de Xesús y ordenóse sacerdote en 1943. Llicencióse en Teoloxía y se doctoró en Filosofía y Derechu. Foi profesor d'ética na Universidá de Madrid dende 1955 hasta 1961. Depués foi profesor de Doctrina Social de la Ilesia na Pontificia Universidá Gregoriana de Roma hasta 1972. Tres la publicación del so llibru Yo creo na esperanza, se exclaustró de la Compañía de Xesús, y foise a vivir al Pozu del Tíu Raimundo, xunto col Padre Llanos.[4] Moraba –por una disposición especial del Padre Arrupe– nel colexu de los xesuites d'Alcalá de Henares. Morrió en Madrid la madrugada del 25 de xunu de 2010 a la edá de 98 años.[3] Reconocencies y distinciones
Ver tamiénReferencies
Enllaces esternos
|