Ігнат Тадэвушавіч Горват

Ігнат Тадэвушавіч Горват
Герб «Побаг»
суддзя гродскі мазырскі[d] 1782 — 1795
Дэпутат шляхты Рэчыцкага павета[d] 1795 — 1801
старшыня Рэчыцкага межавога суда[d] 1814 — 1817
Нараджэнне	1764 мерк. Ліпава, Мазырскі павет, Менскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	каля 1826 Рэчыцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Род	Горваты
Бацька	Тадэвуш Горват[d]
Жонка	Юзэфа з Рудніцкіх[d]
Дзеці	1) Аляксандр Ігнатавіч Горват (к.1800–1888); 2) Станіслаў Ігнатавіч Горват (1804—1884); 3) Атон Ігнатавіч Горват (1809—1894); 4) Даніэль Ігнатавіч Горват (1811—1968); 5) Марыя Ігнатаўна Горват; 6) Францішка Ігнатаўна Горват; 7) Філіпіна (Феліцыя) Ігнатаўна Горват; 8) Кацярына Ігнатаўна Горват (1807—1891).
Веравызнанне	каталік
Аўтограф

Ігнат Тадэвушавіч Горват (польск.: Ignacy Horwatt, руск.: Игнат Тадеушевич Горватт) (1764, Мазырскі павет, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая — каля 1826, Рэчыцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя) — буйны землеўласнік Расійскай імперыі, пачынальнік узвышэння роду Горватаў. Мазырскі гродскі суддзя (1782—1795) і паралельна мазырскі цывільна-вайсковы камісар (1790—1793), дэпутат дваранства (вывадовы дэпутат) Рэчыцкага павета (1795—1801), старшыня рэчыцкага павятовага гранічнага (межавага) суда (1814—1817).

Належаў да каталіцкага сярэднезаможнага шляхецкага роду Горватаў гербу «Побаг», прадстаўнікі якога займалі розныя земскія пасады ў Мазырскім павеце ВКЛ.

Быў сынам мазырскага ротмістра Тадэвуша Базылевіча Горвата і быў хрышчаны ў каталіцтва ў мазырскім касцёле ў 1764 годзе. Верагодна, нарадзіўся ў бацькавым маёнтку Ліпаў.

Ажаніўся са шляхцянкай-каталічкай Юзэфай Феліцыянаўнай Рудніцкай (пам. пасля 04.05.1812), якая была дачкой шляхціца-каталіка Феліцыяна Бенядыктавіча Рудніцкага (каля 1747 — пасля 13.03.1816), палкоўніка польскіх войскаў, кавалера Ордэна Св. Станіслава, уладальніка маёнтка Паставічы Бабруйскага павета, і шляхцянкі-каталічкі Францішкі Багушэвіч.

Ад жонкі меў дзяцей, ахрышчаных у каталіцтва:

• 1) Аляксандр Ігнатавіч Горват (к.1800—1888). Жонка: Клацільда Вінцэнтаўна Валадковіч (1810—?)
• 2) Станіслаў Ігнатавіч Горват (1804—1884). Жонкі: 1) Ганна Паўлаўна Яленская (1812—?); 2) Габрыэля Эдвардаўна Ваньковіч (1822—1887)
• 3) Атон Ігнатавіч Горват (1809—1894). Жонкі: 1) Людвіка Львоўна Оштарп (1807—?), 2) Міхаліна Адамаўна Вайніловіч (1848—1941)
• 4) Даніэль Ігнатавіч Горват (1810—1868). Жонка: Іфігенія Антонаўна Ратынская
• 5) Марыя Ігнатаўна Горват
• 6) Францішка Ігнатаўна Горват
• 7) Філіпіна (Феліцыя) Ігнатаўна Горват
• 8) Кацярына Ігнатаўна Горват (1807—1891). Муж: Геранім Антонавіч Кеневіч (1796/7—1884)

• 
  Атон Ігнатавіч Горват (1809—1894)
• 
  Кацярына Ігнатаўна Горват (1807—1891), жонка Гераніма Антонавіча Кеневіча (1796—1884)

Ігнат Тадэвушавіч Горват змог дабіцца значных кар’ерных поспехаў у Мазырскім павеце ВКЛ — служыў на высокіх земскіх пасадах мазырскага гродскага суддзі (1782—1795) і паралельна мазырскага цывільна-вайсковага камісара (1790—1793), а пазней (пасля падзелаў Рэчы Паспалітай) у Рэчыцкім павеце Мінскай губерні Расійскай імперыі — служыў па выбару дваран на пасадзе вывадовага дэпутата (дэпутата дваранства) ад Рэчыцкага павета ў мінскім дваранскім дэпутацкім сходзе (1795—1801) і старшыні рэчыцкага павятовага гранічнага (межавага) суда (1814—1817)^[1].

Ён не ўдзельнічаў у бураломных падзеях беларускай гісторыі канца XVIII — пачатку XIX ст., звязаных з паўстаннем 1794 года пад кіраўніцтвам Тадэвуша Касцюшкі і падзеламі Рэчы Паспалітай, і яго маёнткі не былі секвестраваны расійскімі ўладамі^[1].

Галоўнае, што Ігнат Горват зрабіў за сваё жыццё, напярэдадні сваёй смерці здолеў набыць у 1826 г. у нашчадкаў Андрэя фон Гольста буйны маёнтак Барбароў (Барбароў, Нароўля, і Галоўчыцы з навакольнымі вёскамі) у Рэчыцкім павеце Мінскай губерні — землі, якія ў 1793 г. былі секвестраваны расійскай уладай у паўстанца Яна Мікалая Аскеркі (1735—1796). Пад канец жыцця ў зямельнай латыфундыі Ігната Горвата ў 1826 г. агульна налічвалася 2 958 рэвізскіх душ^[1], чым Ігнат Горват вывеў свой род са стану сярэднезаможнай шляхты ў багацеяў. Гэта было забяспечана паспяховай гаспадарчай дзейнасцю Ігната Горвата ў сваіх маёнтках, у першую чаргу вырабам гарэлкі^[1]. Напрыклад, у 1809 г. у сваім лісце Ігнат Горват прапаноўваў былому мазырскаму павятоваму маршалку (1805—1808) Феліксу Янавічу Яленскаму купіць у яго гарэлкі, заўпэўніваючы, што яна «найлепшага гатунку, роўнай якой да таго не бачана»^[1].

Купля маёнткаў і гаспадарчая эфектыўнасць сталі першай прыступкай для ўзвышэння роду Ігната Горвата, а нашчадкі пана не толькі не выпусцілі багацце з рук, а значна яго павялічылі, чым цвёрда ўвайшлі ў склад рэгіянальнай эліты Мінскай губерні і літоўска-беларускіх губерняў у XIX — пачатку XX ст.^[1]

Пасля смерці Ігната Горвата яго сыны напачатку валодалі бацькавымі маёнткамі (з 2 958 рэвізскімі душамі) супольна, пакуль не вырашылі падзяліць спадчыну і пазней валодалі паасобку значнымі маёнткамі ў Мазырскім, Рэчыцкім і Радамысльскім паветах, але мелі прыязныя сямейныя адносіны і ў гаспадарчых справах заўсёды дзейнічалі згодна^[2]. Аляксандр Ігнатавіч Горват (к.1800—1888) атрымаў маёнтак Барбароў (з навакольнымі вёскамі), Станіслаў Ігнатавіч Горват (1804—1884) — маёнтак Галоўчыцы (з навакольнымі вёскамі), Атон Ігнатавіч Горват (1809—1894) — маёнтак Ліпаў (з навакольнымі вёскамі), Даніэль Ігнатавіч Горват (1811—1968) — маёнтак Нароўля (з навакольнымі вёскамі), а іх сёстры (Марыя, Францішка, Філіпіна і Кацярына) атрымалі грашовыя фундушы.

• Горват, А. Усадьба Горваттов. Имение Липово / А. Горват // Radzima.org [Электронны рэсурс]. — [1].
• Минские губернаторы, вице-губернаторы и губернские предводители дворянства, 1793—1917: биографический справочник / сост. Ю.Н. Снапковский; редкол.: В.И. Адамушко [и др.]. — Минск : Беларусь, 2016. — 396 с.
• Раюк, А.Р. Атон Ігнатавіч Горват (1809–1894): адміністратар і гаспадар / А.Р. Раюк // Веснік Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А.А. Куляшова. Сер. А. Гуманіт. навукі (гісторыя, філасофія, філалогія). — 2021. — Вып. 2. — С. 24—28.
• Aftanazy, R. Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej : w 11 t. / R. Aftanazy. — Wrocław — Warszawa — Kraków : Zaklad im Ossolinskich, 1991. — Cz. 1. Wielkie księstwo Litewskie. Inflanty. Kurlandia. — T. 1. Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie. — 352 s.
• Boniecki, А. Herbarz polski. T.VII. — W-wa. 1905.
• Kieniewicz, S. Dereszewicze. 1863 / S. Kieniewicz. — Wroclaw-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Lodź : Ossolineum, 1986. — 192 s.
• Rostworowski, А. Ziemia, której już nie zobaczysz. Wspomnienia Kresowe / А. Rostworowski. — Warszawa : Czytelnik, 2001. — 504 s.
• Żołtowska, J. Inne czasy i inni ludzie / J. Żołtowska. — Londyn, 1959.