Першапачаткова былі выпушчаныя як абавязацельствы, забяспечаныя дзяржаўнай маёмасцю і якія прыносяць даходы ў выглядзе працэнтаў, то ёсць спалучалі рысы прыватызацыйнага чэка і аблігацыі.
Упершыню выпушчаныя ў Францыі наміналам у 1000 ліўраў на суму больш за 400 млн ліўраў, затым выпускаліся і дробнымі купюрамі. Знаходзіліся ў звароце з 1789 па 1797 год. Асігнаты былі абвешчаныя законным плацежным сродкам, звярталіся нароўні з металічнымі манетамі, а з 1793 года з'яўляліся адзіным законным плацежным сродкам.
Ужо ў студзені 1790 года, то есць адразу ж пасля з'яўлення асігнатаў на свет, яны каштавалі ў металічных грошах толькі 96 % свайго наміналу. Пасля, па меры выпуску чарговых партый свежанадрукаваных папяровых грошай, курс асігнатаў падаў з усё павялічваецца хуткасцю. У студзені 1791 года яны каштавалі 91 % ад наміналу, у студзені 1792-га — 72 %, у студзені 1793-га — 51 %, у студзені 1794-га — 40 %, у студзені 1795-га — 18 %, 2 ліпеня 1795 года — 2,97 %, 3 лістапада 1795 года — 0,87 % і 22 лютага 1796 года — 0,29 %.
Тэрытарыяльны мандат у 100 франкаў, 1796 год
25 красавіка 1795 зноў былі дазволеныя здзелкі, якія здзяйсняюцца на металічныя грошы. У лютым 1796 года выпуск асігнатаў спыніўся. Цяжкае фінансавае становішча вымусіла звярнуцца да новай эмісіі. У сакавіку таго ж года быў прыняты закон аб выпуску новых папяровых грошай — тэрытарыяльных мандатаў (часам таксама званых асігнатамі). У 1797 годзе быў прыняты закон, які абвясціў усе якія знаходзіліся ў звароце папяровыя грошы несапраўднымі[1].
8 красавіка 1793 года — аб разліках з дзяржавай толькі асігнатамі.
11 красавіка 1793 года — аб разліках па любых плацяжах толькі асігнатамі.
31 ліпеня 1793 года — аб канфіскацыі з абарачэння асігнатаў наміналам больш за 100 ліўраў з партрэтам караля.
1 жніўня 1793 — аб крымінальнай адказнасці за адмову ў прыёме асігнатаў (першы раз — штраф 3000 ліўраў і арышт на 6 месяцаў; другі раз — штраф 6000 ліўраў і 20 гадоў турмы).
30 жніўня 1793 года — аб спыненні выдачы нацыянальным казначэйствам асігнатаў ў 5 ліўраў і больш з партрэтам караля і ануляванні ўсіх наяўных у казначэйстве такіх асігнатаў.
2 студзеня 1795 года (13 нівоза III года) — аб выпуску асігнатаў ў франках.
16 мая 1795 года (27 флорэаля III года) — аб ануляванні асігнатаў ў 5 ліўраў і больш з партрэтам караля.
Законы Заканадаўчага корпуса
23 снежня 1795 года (2 нівоза IV года) — аб знішчэнні абсталявання для друку асігнатаў.
18 сакавіка 1796 года (28 вентоза IV года) — аб выпуску тэрытарыяльных мандатаў і абмене на іх асігнатаў30:1.
4 лютага 1797 года (16 плювоза V года) — аб забароне разлікаў тэрытарыяльнымі мандатамі паміж прыватнымі асобамі, здачы ўсіх тэрытарыяльных мандатаў у бюро дэпартаментаў і ануляванні ўсіх не здадзеных мандатаў.
↑Травин Д., Маргания О. Европейская модернизация. — АСТ, 2004. — Т. 1.
↑Les textes de loi(фр.). сайт assignat.fr. Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2012. Праверана 16 снежня 2011.(фр.) . сайт assignat.fr. з першакрыніцы 7 красавіка 2012. Праверана 16 снежня 2011.
