Гліна

Гліна — дробназярністая асадкавая горная парода, пылападобная ў сухім стане, пластычная пры ўвільгатненні.

Гліна складаецца з аднаго ці некалькіх мінералаў групы слаістых алюмасілікатаў, можа таксама ўтрымліваць пясчаныя і карбанатныя часціцы. Як правіла пародаўтваральным мінералам у гліне з'яўляецца каалініт, яго склад: 47% (мас) аксіду крэмнію (IV) (SiO₂), 39% аксіду алюмінію (Al₂О₃) і 14% вады (Н₂0).
Al₂O₃ і SiO₂ ўтвараюць значную частку хімічнага складу глінаўтваральных мінералаў.
Дыяметр часціц глін менш за 0,005 мм; пароды, якія складаюцца з большых часціц, прынята класіфікаваць як лёс. Большасць глін — шэрага колеру, але сустракаюцца гліны белага, чырвонага, жоўтага, бурага, блакітнага, зялёнага і нават чорнага колераў.

У якасці карысных выкапняў разглядаюцца наступныя тыпы глінаў:

• будаўнічыя,
• лёгкаплаўкія,
• вогнетрывалыя,
• тугаплаўкія.

Гліна выкарыстоўваецца для вырабу цэглы, керамзіту, посуду, труб, цацак. Гліна – матэрыял для творчасці.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гліна