Падляшша

Падляшша (Свая мова: Pudlaše) — гістарычны рэгіён на захадзе Вялікага Княства Літоўскага, а потым у складзе Кароны Каралеўства Польскага, які ахопліваў Дарагічынскую, Мельніцкую і Бельскую землі.

Беларускай гістарычнай навукай разглядаецца як гістарычная вобласць на захадзе этнічнай тэрыторыі беларусаў у басейне Заходняга Буга і Нарава^[1].

Назву рэгіёна (вядомая з XV ст.) выводзяць ад слова «палексяне» (polexiane) — назвы аднаго з яцвяжскіх плямёнаў, ад выразу «зямля пад ляхамі» (што значыць на мяжы з Польшчаю) або «зямля пад лесам» (адсюль лацінская назва Падляшша — Subsilvania).^[2]

Існавала Падляшскае ваяводства (1513—1795) Вялікага Княства Літоўскага (з 1569 года ў складзе Каралеўства Польскага) з цэнтрам у Дарагічыне.

Падляскае ваяводства (1816—1837) у Царстве Польскім у складзе Расійскай імперыі мела адміністрацыйны цэнтр у горадзе Седльцы.

Падляскае ваяводства ў складе Рэспублікі Польшча ўтворана ў 1999 годзе, адміністрацыйны цэнтр — горад Беласток.

• 
  Горад Саколаў-Падляшскі
• 
  Горад Бельск-Падляшскі
• 
  Горад Менджынец-Падляскі
• 
  Гара Грабарка

• Пазднякоў В. Падляшша // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 385. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
• Podlasie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście (польск.). — Warszawa, 1887. S. 411—418
• Цітоў, В. Падляшша // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1999. — С. 373.

• http://svoja.org/poslanie_by.html