Юрый Панцеляймонавіч Грыгор’еў

Юрый Панцеляймонавіч Грыгор’еў
Дата нараджэння	29 мая 1932(1932-05-29)
Месца нараджэння	Кулоціна, Акулаўскі раён, Ленінградская вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	21 сакавіка 2019(2019-03-21) (86 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Расія
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут Маскоўскі архітэктурны інстытут (1956)
Месца працы	Белпрампраект Мінскпраект Дзяржбуд БССР Камітэт па архітэктуры і горадабудаўніцтве горада Масквы[d] МНДІТЭП[d]
Навуковае званне	Правадзейны член РАМ[d] Q123746289?
Член у	Беларускі саюз архітэктараў
Працаваў у гарадах	Мінск і Масква
Узнагароды	Народны архітэктар Расійскай Федэрацыі[d] (2008) ганаровы грамадзянін Мінска[d] Дойлід Беларусі Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Юрый Панцеляймонавіч Грыгор’еў (нар. 29 мая 1932, г. п. Кулоціна, Наўгародская вобласць — 21 сакавіка 2019, Масква^[1]) — савецкі і беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар БССР (1976), Заслужаны архітэктар Расіі (1993), Заслужаны архітэктар Беларусі (2007), Народны архітэктар Расіі (2008)^[2]. Ганаровы грамадзянін горада Мінска, галоўны архітэктар Мінска (1974—1986). Акадэмік РАМ, акадэмік РААБН.

Скончыў у 1956 годзе Маскоўскі архітэктурны інстытут. Працаваў у інстытутах «Белпрампраект» (старэйшы архітэктар, кіраўнік групы), «Мінскпраект» (у 1965—1974 гадах кіраўнік архітэктурнай майстэрні). У 1974—1986 гадах намеснік старшыні Дзяржбуда Беларусі, галоўны архітэктар Мінска^[3].

З 1986 года першы намеснік начальніка Камітэта па архітэктуры і горадабудаўніцтве горада Масквы, з 1994 года кіраўнік Маскоўскага навукова-даследчага і праектнага інстытута тыпалогіі эксперыментальнага праектавання. З 2002 года першы намеснік галоўнага архітэктара г. Масквы — дырэктара ГУП МНДІТЭП; з 2012 года творчы кіраўнік МНДІТЭП^[2].

Пражываў у Маскве. Памёр 21 сакавіка 2019 года. Пахаваны ў Маскве на Траякураўскіх могілках^[4].

Асноўныя работы: генеральныя планы шэрага прамысловых аб’ектаў у гарадах Беларусі (1956—1961, у сааўтарстве); у Мінску — інстытуты тэхнічнай кібернетыкі па вул. Сурганава і электронікі АН Беларусі (абодва 1967), комплекс Цэнтральнага НДІ комплекснага выкарыстання водных рэсурсаў (1974) і НДІ эканомікі і эканоміка-матэматычных метадаў планавання (1967) па вул. Славінскага, інтэрнаты Беларускага політэхнічнага інстытута па вул. Б. Хмяльніцкага, БДУ па вул. Кастрычніцкай і Варвашэні, радыётэхнічнага інстытута па вул. Я. Коласа (1964—1975), жылыя дамы па вул. Караля, з убудавана-прыбудаванымі ўстановамі культбыту і майстэрнямі Саюза мастакоў БССР па вул. Сурганава (1970, 1975); комплекс інстытутаў культуры і павышэння кваліфікацыі кіруючых работнікаў народнай гаспадаркі Беларусі (1975) па вул. Маскоўскай, крыты каток ў парку імя М. Горкага (1976), Дом літаратара, комплекс НДІ электронных вылічальных машын па вул. М. Горкага (1978), станцыя метро «Кастрычніцкая» і інжынерны корпус Мінскага метрапалітэна на пл. Леніна (1984, усе ў сааўт.)^[3], забудовы вул. Я. Коласа, М. Горкага, Куйбышава, мікрараёнаў Зялёны Луг-6, В. Харужай-2, Чыжоўка-5, генплана развіцця Мінска да 2000 г. з праектам планіроўкі прыгараднай зоны (1984), помнікаў-бюстаў К. Марксу, У. І. Леніну каля будынка ЦК КПБ (1980)^[5].

Член Саюза архітэктараў СССР з 1959 года^[5]. У 1973—1975 гадах старшыня праўлення Саюза архітэктараў Беларусі^[3].

Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), Ганаровымі граматамі Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР. Прэмія Савета Міністраў СССР^[5].

• Грыгор’еў Юрый Панцеляймонавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
• Григорьев Юрий Пантелеймонович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)