Éditions Gallimard

Éditions Gallimard
Νομική μορφή	ανώνυμη εταιρεία με διοικητικό συμβούλιο
Κλάδος	εκδοτική δραστηριότητα
Ίδρυση	1911
Ιδρυτής	Γκαστόν Γκαλιμάρ
Έδρα	Παρίσι, Γαλλία
Μητρική	Groupe Madrigall
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Éditions Gallimard (Éditions Gallimard) είναι ένας από τους κορυφαίους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους, ιδίως στο πεδίο της λογοτεχνίας. Το 2003, μαζί με τις θυγατρικές του, εξέδωσαν 1.418 τίτλους βιβλίων.

Ιδρύθηκε στις 31 Μαΐου 1911 στο Παρίσι από τον Γκαστόν Γκαλιμάρ (1881-1975) με αρχική επωνυμία Les Éditions de la Nouvelle Revue Française. Σήμερα διευθύνεται από τον εγγονό του, τον Αντουάν Γκαλιμάρ.^[1] Κατά την πρώτη οκταετία του, μέχρι τον Ιούνιο του 1919, ο οίκος εξέδωσε εκατό τίτλους, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το βιβλίο ποίησης La Jeune Parque του Πωλ Βαλερύ.^[2]^[3] Οι «Γκαλιμάρ» εξέδωσαν επίσης τον δεύτερο τόμο του διάσημου έργου Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ, το οποίο υπήρξε το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων που κέρδισε Βραβείο Γκονκούρ.^[4]

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, ο Γκαστόν Γκαλιμάρ φιλοξενήθηκε στην Καρκασσόν από τον ποιητή Ζοέ Μπουσκέ. Προηγουμένως, τον Οκτώβριο του 1940 είχε συζητήσεις με τις γερμανικές αρχές κατοχής, που ήθελαν να μετατρέψουν τον εκδοτικό οίκο σε όχημα της προπαγάνδας τους.^[5]

Στις αρχές του 21ου αιώνα οι Éditions Gallimard είχαν μια μεγάλη επιτυχία με την έκδοση και διανομή των βιβλίων του Χάρι Πότερ στη Γαλλία: πούλησαν 26 εκατομμύρια αντίτυπα των επτά τόμων.^[4] Μπόρεσαν έτσι να αγοράσουν τις Εκδόσεις Φλαμαριόν (Groupe Flammarion) από το RCS MediaGroup το 2012. Σήμερα οι Éditions Gallimard θεωρούνται ένας από τους σημαντικότερους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους. Μέχρι το 2011 ο κατάλογός τους περιελάμβανε 36 νικητές Βραβείου Γκονκούρ, 38 κατόχους Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας και δέκα συγγραφείς τιμηθέντες με Βραβείο Πούλιτζερ.^[4] Το 2010 η εταιρεία είχε έσοδα 230 εκατομμύρια ευρώ^[4] και απασχολούσε περισσότερους από χίλιους εργαζόμενους.^[6]

Θυγατρικές εταιρείες

Εκδοτικοί οίκοι

Éditions Denoël
Les Éditions du Mercure de France
Nouveaux Loisirs (τουριστικοί οδηγοί)
Groupe Flammarion
Futuropolis
Gallimard Jeunesse
Éditions P.O.L. (88%)
Éditions de La Table Ronde
Bibliothèque de la Pléiade

Εταιρείες διανομής

SODIS
SOCADIS
Centre de Diffusion de l'Édition
France Export Diffusion

Παραπομπές

↑ Pascal Fouché (2005). Dictionnaire encyclopédique du Livre en deux volumes. Éditions du Cercle de la Libraire. σελ. 251. ISBN 2-7654-0911-0.
↑ Henri Vignes· Pierre Boudrot (2011). Bibliographie des éditions de la Nouvelle Revue française : 26 mai 1911-15 juillet 1919. Paris: Libraire H. Vignes. ISBN 9782867421822.
↑ Michel Jarrety (1992). Paul Valéry. Hachette supérieur. ISBN 9782010178894.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Gallimard, une histoire si française». Les Échos (εφημερίδα). 4 Μαρτίου 2011.
↑ Pascal Fouché (1987). L'édition française sous l'Occupation : 1940-1944. Bibliothèque de littérature française contemporaine de l'Université Paris. OCLC 17851738.
↑ Livres hebdo, 14 Οκτωβρίου 2011.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επίσημος ιστότοπος

[1] Pascal Fouché (2005). Dictionnaire encyclopédique du Livre en deux volumes. Éditions du Cercle de la Libraire. σελ. 251. ISBN 2-7654-0911-0.

[2] Henri Vignes· Pierre Boudrot (2011). Bibliographie des éditions de la Nouvelle Revue française : 26 mai 1911-15 juillet 1919. Paris: Libraire H. Vignes. ISBN 9782867421822.

[3] Michel Jarrety (1992). Paul Valéry. Hachette supérieur. ISBN 9782010178894.

[gallimardhist-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Gallimard, une histoire si française». Les Échos (εφημερίδα). 4 Μαρτίου 2011.

[5] Pascal Fouché (1987). L'édition française sous l'Occupation : 1940-1944. Bibliothèque de littérature française contemporaine de l'Université Paris. OCLC 17851738.

[6] Livres hebdo, 14 Οκτωβρίου 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]