Ο Αδόλφος της Γερμανίας, γνωστός και ως Αδόλφος του Νάσσαου (Adolf von Nassau, περ. 1250 – 2 Ιουλίου1298) από τον Οίκο του Νάσσαου, ήταν κόμης του Νάσσαου από το 1276 περίπου και εκλέχτηκε βασιλιάς της Γερμανίας (Βασιλιάς των Ρωμαίων) από τις 5 Μαΐου 1292 έως την καθαίρεσή του από τους πρίγκιπες-εκλέκτορες το 1298.[8] Ποτέ δεν στέφθηκε από τον Πάπα, ώστε να εξασφαλίσει τον τίτλο του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν ο πρώτος στην ιστορία, σωματικά και ψυχικά υγιής κυβερνήτης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που καθαιρέθηκε χωρίς παπικό αφορισμό. Ο Αδόλφος πέθανε λίγο αργότερα μαχόμενος κατά του διαδόχου του Αλβέρτου των Αψβούργων.[9]
Ήταν ο δεύτερος στη διαδοχή των λεγόμενων Κόμητων Βασιλέων των διαφόρων συναγωνιζομένων οίκων των επίδοξων κόμητων και ένας από τους λεγόμενους Αυτοκρατορικούς κόμητες.[10]
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε την Ιμάγκινα, κόρη του Γκέρλαχ Δ΄ κόμη του Ίζενμπουργκ-Λίμπουργκ και είχε τέκνα:
Ροβέρτος/Ρούπρεχτ απεβ. 1304, μνηστεύθηκε την Αγνή των Πρεμυσλιδών, κόρη του Βεγκέσλαου Β΄ της Βοημίας.
↑Herde, Peter (1995). McKitterick, Rosamond· Reuter, Timothy· Abulafia, David· Jones, Michael· Allmand, C. T., επιμ. The New Cambridge Medieval History - Volume 6 (c.1300-c.1415): From Adolf of Nassau to Louis of Bavaria, 1292-1347. Cambridge University Press. σελίδες 516–518. ISBN0-521-36290-3.
↑von Wegele, Franz Xaver (1875). «Adolf, Graf von Nassau». Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (Leipzig: Duncker & Humblot) 1: 89–92.
↑Schneidmüller, Bernd (2006). Die Kaiser des Mittelalters. Munich: C. H. Beck. ISBN3-406-53598-4.