Αντιμονίτης
Ο αντιμονίτης είναι θειούχο ορυκτό του αντιμονίου. Ήταν γνωστό στην αρχαιότητα με το όνομα στίβι ή στίμμι και το χρησιμοποιούσαν ως ψιμμύθιο[1]. Από τις λέξεις αυτές προήλθε και το λατινικό stibium για το αντιμόνιο (χημ. σύμβολο Sb).[2] Έχει χρώμα σκούρο γκρι, το οποίο συχνά ιριδίζει προς γαλαζωπές ανταύγειες. Είναι ορυκτό ανευρισκόμενο σε υδροθερμικές φλέβες χαμηλών θερμοκρασιών και σε αποθέσεις θερμών πηγών. Συχνά ανευρίσκεται μαζί με δευτερεύοντα ορυκτά του αντιμονίου, προερχόμενα από την εξαλλοίωσή του, όπως ο στιμπικονίτης (Sb3O6(OH)), που προέρχεται από την επίδραση των ατμοσφαιρικών συνθηκών στον αντιμονίτη. Συνδέεται με τα υπόλοιπα σουλφίδια, ερυθρά και κίτρινη σανδαράχη, γαληνίτη, μαρκασίτη, σφαλερίτη, κινναβαρίτη, σιδηροπυρίτη αλλά και με χαλαζία, ασβεστίτη και βαρύτη. Ο αντιμονίτης αποτελεί το κυριότερο μετάλλευμα αντιμονίου, αν και τα μεγάλα κοιτάσματά του είναι σχετικά σπάνια. Κοιτάσματα με μεγάλους κρυστάλλους ανευρίσκονται στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια και Νεβάδα), στη Βολιβία (περιοχή Oruro), στα όρη Χαρτς και στη Βεστφαλία της Γερμανίας, στη Σλοβακία, την Τσεχία, τη Ρουμανία. Επίσης στην περιφέρεια Χουνάν της Κίνας, στην περιοχή Minas Gerais της Βραζιλίας, στο Περού, το Μεξικό, την Ιαπωνία και τη Νότια Αφρική. Πηγές
Βιβλιογραφία
Σημειώσεις
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|