Μυγδονία (Μεσοποταμίας)

Η Μυγδονία ήταν όνομα που είχε δοθεί κατά την ελληνιστική εποχή στο βορειοανατολικό τμήμα της Μεσοποταμίας,^[1] στο άκρο του σημερινού Ιράκ.^[2]

Η περιοχή έλαβε το όνομά της, σύμφωνα με την τότε διαδεδομένη συνήθεια, από προϋπάρχον μακεδονικό τοπωνύμιο,^[3] δηλαδή τη Μυγδονία της Μακεδονίας, κοντά στη σημερινή Χαλκιδική, το μέρος πέρα από τον Αξιό ποταμό όπου κατοικούσε το θρακικό φύλο των Μυγδόνων, όπως ανέφερε ο Πλίνιος.^[4] Σύμφωνα με τον ίδιο, η ονοματοδοσία έγινε επειδή οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου αναγνώρισαν ομοιότητα στον τόπο με τη μακεδονική Μυγδονία. Ο Πλίνιος τοποθετεί τη Μυγδονία στη βορειοδυτική Μεσοποταμία, ως την ευρύτερη χώρα γύρων από τα Γαυγάμηλα και τα Άρβηλα (Αρμπίλ).^[5]

Στη Μυγδονία της Μεσοποταμίας υπήρχε μια Αλεξάνδρεια και μια Αντιόχεια, γνωστή και ως Νίσιβις. Κατά τους σχολιαστές του 19ου αι., η εν λόγω Αντιόχεια ήταν η πρωτεύουσα της Μυγδονίας, βρισκόταν κοντά σε περιοχή που παλιότερα λεγόταν Nisibin, στον ποταμό Μυγδόνιο, τον αναφερόμενο μετέπειτα ως Nahral Huali,^[5] παραπόταμο τότε (το 19ο αι.) του Ευφράτη. Στη Μυγδονία της Μεσοποταμίας βρισκόταν και η αρχαία Νινευή,^[5] η πόλη που υπήρξε πρωτεύουσα της Ασσυρίας.