Περαία ονομαζόταν το τμήμα του βασιλείου του Ηρώδη του Μέγα, που καταλάμβανε την ανατολική πλευρά της κοιλάδας του Ιορδάνη ποταμού, από περίπου το ένα τρίτο της απόστασης ως το τμήμα του Ιορδάνη, που συνδέει τη Θάλασσα της Γαλιλαίας και τη Νεκρά Θάλασσα, ως περίπου το ένα τρίτο κάτω από τη βορειοανατολική ακτή της Νεκράς Θάλασσας. Δεν εκτεινόταν πολύ μακριά στα ανατολικά.
Το βασίλειο του Ηρώδη του Μεγάλου κληροδοτήθηκε σε τέσσερις κληρονόμους, από τους οποίους ο Ηρώδης Αντίπας έλαβε τόσο την Περαία όσο και τη Γαλιλαία. Το 39 μ.Χ., η Περαία και η Γαλιλαία μεταφέρθηκαν από τον Ηρώδη Αντίπα, που είχε πέσει σε δυσμένεια, στον Αγρίππα Α' από τον Καλιγούλα. Με το θάνατό του το 44 μ.Χ., η συγχωνευμένη περιοχή του Αγρίππα έγινε ξανά επαρχία, συμπεριλαμβανομένης της Ιουδαίας και για πρώτη φορά, της Περαίας.
Από εκείνη την εποχή, η Περαία ήταν μέρος των μεταβαλλόμενων ρωμαϊκών επαρχιών στα δυτικά της: Ιουδαία, και αργότερα η Συρία Παλαιστίνη, η Παλαιστίνη και η Παλαιστίνη Α'.
Ο όρος απαντάται ως επί το πλείστον στα βιβλία του Φλάβιου Ιώσηπου και ήταν πιο σπάνια χρησιμοποιούμενος στα τέλη της ρωμαϊκής περιόδου. Εμφανίζεται στο γεωγραφικό έργο του Ευσέβιου της Καισαρείας "Ονομαστικόν", αλλά στη λατινική μετάφραση του Ιερώνυμου, χρησιμοποιείται ο όρος "Υπεριορδανία".
Τα Γάδαρα[1] της Περαίας ήταν η κύρια πόλη ή μητρόπολη της Περαίας (δεν πρέπει να συγχέεται με τα Γάδαρα της Δεκάπολης, μιας ελληνιστικής πόλης)[2][3]. Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιουδαίας με επικεφαλής τον Πομπήιο το 63 π.Χ., ο Άουλος Γαβίνιος, ανθύπατος της Συρίας, διέσπασε το πρώην Ασμοναϊκό Βασίλειο σε πέντε περιοχές νομικών και θρησκευτικών συμβουλίων (στο εβραϊκό υπόβαθρο περισσότερο γνωστών ως Σανχεντρίν) και βασίζεται στην Ιερουσαλήμ, στην Ιεριχώ, στη Σέπφωρι (Γαλιλαία), στην Αμαθούντα (Περαία) και στα Γάδαρα.
Η Περαία ήταν η περιοχή που κατοικούσαν οι Ισραηλινοί Φυλές Ρούμπεν, Γκαντ και η μισή φυλή του Μανασσή . Οι σχολιαστές της Καινής Διαθήκης μιλούν για το « Υπουργείο Περαίας » του Ιησού, ξεκινώντας από την αναχώρησή του από τη Γαλιλαία ( Ματθαίος 19 : 1 · Μάρκος 10 : 1) και τελειώνει με το χρίσμα της Μαρίας στη Βηθανία ( Ματθαίος 26 : 6) ή του ταξίδι προς την Ιερουσαλήμ ξεκινώντας από τον Μάρκο 10:32.
↑Jones, A. H. M. (30 Ιουνίου 2004). «Appendix 2. Ptolemy». The Cities of the Eastern Roman Provinces, 2nd Edition. Wipf & Stock Publishers. σελ. 500. ISBN978-1-59244-748-0. Ptolemy’s divisions of Palestine (v. xv) appear to follow popular lines. They are Galilee, Samaria, Judaea (with a subdivision 'across the Jordan'), and Idumaea. These divisions were also for the most part, as Josephus’ survey of Palestine (Bell., III. iii. 1-5, §§ 35-57) shows, official. Josephus, however, does not recognize Idumaea, merging it in Iudaea, and definitely distinguishes Peraea from Judaea. Had Ptolemy derived his divisions from an official source, he would probably have followed this scheme, and in particular would have used the official term Peraea instead of the periphrasis 'across the Jordan'.
↑Smith, William (1873). A Dictionary of Greek and Roman Geography. J. Murray. σελ. 533. [Ptolemy] describes the Peraea by a periphrasis as the eastern side of Jordan which may imply that the name [Peraea] was no longer in vogue. (Image of p. 533 at Google Books)
↑Taylor, Joan E. (30 Ιανουαρίου 2015). The Essenes, the Scrolls, and the Dead Sea. Oxford University Press. σελ. 238. ISBN978-0-19-870974-9. Ptolemy’s Geographica provided a great compendium of knowledge in terms of the placements of cities and lands in the ancient world, information that would form the basis of medieval cartography, resulting in a standard Ptolemaic map of Asia, including Palestine. The information about Judaea appears in Book 5, where pars Asphatitem lacum are mentioned as well as the main cities. In the region east of the Jordan, there are sites that are not all easy to determine: Cosmas, Libias, Callirhoe, Gazorus, Epicaeros (Ptolemy, Geogr. 5: 15: 6).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Perea στο ιστορικό βιβλίο προέλευσης του Mahlon H. Smith
