|
Φίλιππος Δ´ της Ισπανίας
 Ο Φίλιππος Δ΄ (ισπανικά: Felipe IV de España, 8 Απριλίου 1605 - 17 Σεπτεμβρίου 1665) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν βασιλιάς της Ισπανίας, της Νάπολης και της Σικελίας, ηγεμόνας των Ισπανικών Κάτω Χωρών (1621 - 1665) και βασιλιάς της Πορτογαλίας, ως Φίλιππος Γ΄ (1621 - 1640). Έμεινε γνωστός και ως Φίλιππος ο Μέγας (el Grande) και Βασιλιάς Πλανήτης (el Rey Planeta). ΒιογραφίαΟ Φίλιππος Δομίνικος Βίκτωρ δε λα Κρουθ (= του Σταυρού) ήταν το τρίτο παιδί και ο μεγαλύτερος γιος του Φιλίππου Γ΄ της Ισπανίας και της Μαργαρίτας της Αυστρίας. Η μακρά βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από πολιτική, στρατιωτική και οικονομική παρακμή της Ισπανίας και κοινωνική δυστυχία. Αισθανόμενος ανέτοιμος για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της μεγαλύτερης και χειρότερα οργανωμένης πολυεθνικής ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας, όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, σε ηλικία 16 ετών, ανέθεσε τη διακυβέρνηση της Ισπανίας στον Γασπάρ δε Γκουθμάν, Κόμη-Δούκα Ολιβάρες. Γρήγορα αφέθηκε ολοκληρωτικά στις συμβουλές του ικανότατου πρωθυπουργού του, καθιστώντας τον σχεδόν απόλυτο κυβερνήτη των βασιλείων του. Γρήγορα όμως οι προσπάθειες του Ολιβάρες να ενισχύσει την κεντρική εξουσία απέτυχαν. Αποκορύφωμα από μια σειρά από ατυχίες ήταν η επανάσταση των Πορτογάλων, την 1 Δεκεμβρίου 1640. Τελικά το 1643 ο Φίλιππος απέλυσε τον Ολιβάρες, μετά από μια σύντομη προσπάθεια να αναλάβει προσωπικά τη διακυβέρνηση της Ισπανίας, τελικά επέστρεψε στην πρακτική να διορίζει κάποιον ισχυρό υπουργό γι' αυτό το έργο. Επί της βασιλείας του Φιλίππου Δ΄ συνεχίστηκε η πάγια πρακτική των Αψβούργων της Ισπανίας να στηρίζουν τους συγγενείς τους του αυστριακού κλάδου. Έτσι, στα χρόνια του η Ισπανία ενεπλάκη στον Τριακονταετή Πόλεμο και συνέχισε τις συγκρούσεις με την Ολλανδία, την Αγγλία και τη Γαλλία, παρά τους γάμους των αδελφών του, Άννας και Μαρίας Άννας, με τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ της Γαλλίας και τον Φερδινάνδο Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αντίστοιχα. Επίσης συνέχισε την πολιτική του πατέρα και του παππού του, για ανηλεή διωγμό των Προτεσταντών. Η πρακτική όμως αυτή, οδήγησε σε μια σειρά από συνεχείς πολέμους σε πάρα πολλά μέτωπα, καταστρέφοντας έτσι την ήδη εξαντλημένη Ισπανία. Πέθανε σε ηλικία 60 ετών αφήνοντας την Ισπανία στα πρόθυρα της καταστροφής, με την οικονομία της ήδη χρεοκοπημένη. Στην επιθανάτια κλίνη του ευχήθηκε η βασιλεία του μοναδικού επιζώντος γιου του, Καρόλου, να είναι πιο επιτυχημένη και ευτυχισμένη από τη δική του. Αν και κατηγορείται από πολλούς ως ανίκανος, τα γραπτά του, καθώς και οι δραστηριότητές του ως προστάτη των γραμμάτων και των τεχνών αποδεικνύουν ότι ήταν ικανός, στερείτο όμως της πραγματικής αίσθησης του καθήκοντος. Η καλλιτεχνική άνθηση των χρόνων του, με τους Ντιέγο Βελάθκεθ, Λόπε δε Βέγα, κ.α. είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ήταν ικανότερος και του πατέρα του και του γιου του, Καρόλου Β΄. Λόγω αυτών των δραστηριοτήτων του χαρακτηρίστηκε ως η προσωποποίηση του μπαρόκ ηγεμόνα. ΟικογένειαΝυμφεύτηκε πρώτα την Ελισάβετ των Βουρβόνων, κόρη του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας, και είχε έντεκα τέκνα:
Η Ελισάβετ απεβίωσε το 1644 μετά τη γέννα του τελευταίου τους παιδιού και το 1649 ο Φίλιππος έκανε δεύτερο γάμο, με την ανιψιά του Μαριάννα των Αψβούργων, κόρη του Φερδινάνδου Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας· είχε έξι τέκνα:
Ο Φίλιππος είχε πολλές παράνομες σχέσεις και θεωρείται ότι απέκτησε τουλάχιστον τριάντα νόθα παιδιά.
Πρόγονοι
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
.svg)
_-_Sardinia_Variant.svg)
.png)
