|
تسلی‌ناپذیر
تسلی‌ناپذیر چهارمین رمان کازوئو ایشی‌گورو، نویسنده بریتانیایی-ژاپنی است.[۱] این کتاب که نخستین بار در سال ۱۹۹۵ منتشر شد، داستانی معمایی-روانشناسانه از یک پیانیست مشهور به نام رایدر را روایت می‌کند که برای اجرای یک کنسرت وارد یک شهر کوچک شده‌است.[۲] خلاصه داستانعناصر داستانراویداستان از زاویه دید آقای رایدر، شخصیت اول داستان و به صورت اول شخص مفرد روایت می‌شود. با این حال، راوی گاهی گذشته افراد را می‌داند و مانند دانای کل، گذشته افراد را شرح می‌دهد یا فکر آنها را بیان می‌کند.[۳] شخصیتهاراوی و شخصیت اول داستان، یک پیانیست مشهور است که شخصیتی فروتن دارد و قادر به رد کردن درخواست‌های دیگران نیست و اغلب دچار استرس و اضطراب می‌شود. او برای اجرا در یک برنامه محلی وارد یک شهر شده‌است.[۴] نقدسم جوریسون، منتقد روزنامه گاردین، داستان را کلافه‌کننده خوانده است.[۵] رابرت مکروم، منتقد روزنامه گاردین، این رمان را در فهرست ده کتابی قرار داده‌است که خواندنشان «جان آدم را به لب می‌ساند». وی این کتاب را «بسیار طولانی» و «سحرآمیز» خوانده‌است که می‌توان تاثیر کافکا و سینمای اروپا را در آن مشاهده کرد.[۶] جیمز وود ادعا کرد که این کتاب، دسته‌بندی جدیدی از کتاب‌های بد را ابداع کرده‌است.[۷] مک‌کرام، منتقد ادبی، این کتاب را شاهکاری توصیف کرد که می‌توان در آن چند روز زندگی کرد. او گفت که فهم کتاب دشوار است، اما گیراست و با خواننده می‌ماند.[۸] پانویس
منابع
|
