خیابان پاسداران
خیابان پاسداران نام یکی از خیابانهای طولانی شمال تهران است. که پیش از انقلاب ۱۳۵۷، خیابان سلطنتآباد نام داشت.[۱][۲] [۳][۲] در ۱۲۷۸ ق، مسیو کاستگر (مهندس اتریشی مقیم ایران) با همکاری یکی دو تن از شاگردان دارالفنون بهدستور ناصرالدین شاه مأمور شد راه سلطنتآباد را هموار سازد تا کالسکه به آسانی در آن رفت و آمد کند. پس از برپایی باغ و مجموعۀ عمارتهای سلطنتآباد، روستاییانی که پیش از آن در زمینهای آنجا به کشت و کار میپرداختند، همچنان در آنجا ماندند.[۴] در سرشماری ۱۳۳۵، جمعیت روستای سلطنتآباد همراه با روستای دروس شمارش شده است که روی هم ۴۲۱‘۴ تن بوده است؛ اما در دهۀ ۱۳۴۰، با گسترش کالبدی شهر تهران، دیگر اثری از آن روستا باقی نماند و محلهای نوساز به نام سلطنتآباد در زمینهای آن شکل گرفت که پس از پیروزی انقلاب، به پاسداران تغییر نام داد.[۴] این خیابان که جهت شمالی-جنوبی دارد، مرز میان منطقههای ۳ و ۴ شهرداری تهران است و شمال آن در منطقه ۱ شهرداری تهران قرار گرفتهاست. خیابان پاسداران در جنوب بزرگراه همت، از خیابان شریعتی در تقاطعی موسوم به «سهراه ضرابخانه» آغاز شده، در میانه راه به «سهراه اختیاریه» و «چهارراه پاسداران» (تقاطع خیابان دولت) رسیده و سپس با گذر از پل تقاطع بزرگراه صدر همسطح وارد محدوده منطقه ۱ شهرداری تهران شده و پس از عبور از میدان نوبنیاد ، «چهارراه فرمانیه»، سهراه اقدسیه و بوستان نیاوران، در شمالیترین قسمت خود به میدان نیاوران منتهی میشود. این خیابان با طول نزدیک به ۹ کیلومتر از سهراه ضرابخانه تا خیابان گل نبی یکطرفه به سمت شمال بوده، سپس تا میدان نوبنیاد دوطرفه میشود. پس از آن از میدان نوبنیاد تا سهراه اقدسیه یکطرفه به سمت جنوب است و در آخر از سه راه اقدسیه تا میدان نیاوران دوطرفه میباشد. محلههای منطقه پاسداران
خطوط حمل و نقل عمومیاز نزدیکترین ایستگاههای مترو نزدیک به این خیابان، میتوان به ایستگاه مترو حسین آباد و مترو نوبنیاد اشاره کرد. در حال حاضر از شمال به جنوب این خیابان خطوط اتوبوسرانی به شرح ذیل تردد و مسافران را جابجا مینمایند:
ورودیها و برخوردگاههامنابع
|