در این صفحه فهرست اکثر انقلابها و شورشها (انگلیسی: List of revolutions and rebellions) که در تاریخ بسیار مهم و تأثیرگذار بودهاند، ثبت شده است. همچنان در تعریف خیزش، قیام، شورش، انقلاب اختلاف نظرهایی وجود دارد.
پیش از میلاد مسیح
پیروزی انقلاب / شورش
شکست انقلاب / شورش
نتایج دیگر (یک معاهده یا صلح بدون نتیجه روشن، وضعیت موجود قبل از آن، نتیجه ناشناخته یا غیر قطعی)
قانون هورتنسیا اجرا شد و مقرر کرد که قوانین مصوب شورای پلبی برای همه شهروندان رومی، از جمله پاتریسیها، اجباری است. این قانون سرانجام نابرابری سیاسی بین دو طبقه پاتریسی و پلبی را از بین برد و به حدود دویست سال مبارزه با اختلاف طبقاتی پایان داد.
شورش سرکوب شد و ۱۰۰۰ بردهای که تسلیم شدند، برای تفریح مردم به رم بازگردانده شده و به مبارزه با حیوانات در میدان مجبور شدند. برای تحقیر رومیان، آنها از مبارزه خودداری کردند و در سکوت با شمشیرهای خود یکدیگر را کشتند، تا اینکه نفر آخر خود با شمشیر خویش کشت.
این شورش در نهایت فروپاشید و توسط جنگسالاران مختلف هان شرقی کاملاً سرکوب شد. با این حال، واگذاری قدرت گسترده به جنگسالاران منطقهای باعث فروپاشی سلسله هان در مدت کوتاهی پس از آن شد.
نیروهای ژوستینین یکم با کمک غسانیان شورش را سرکوب کردند؛ دهها هزار سامری کشته یا به بردگی گرفته شدند. پس از آن، امپراتوری بیزانس مسیحی، آیین سامری را ممنوع اعلام کرد.
پس از مرگ معاویه و نبرد کربلا، مجموعهای از خونخواهیها و شورشها علیه امویان آغاز شد که معروفترین آنها قیام مختار ثقفی بود. در نتیجه، خلافت اموی قدرت خود را افزایش داد، ارتش را بازسازی کرد و دیوانسالاری دولت را عربسازی و اسلامگرایی نمود.
سرکوب شورش توسط خلافت، که پایان قدرت اشراف قبیلهای عراق را نشان داد و عراق از آن پس تحت کنترل مستقیم نیروهای شامی کاملاً وفادار به رژیم اموی قرار گرفت.
شورش توسط ارتش عباسی سرکوب شد و اعضای خاندان علوی اعدام شدند. یکی از علویان، ادریس بن عبدالله، از میدان نبرد به مغرب گریخت و دودمان ادریسیان را بنیان نهاد.
یزید بن مزید شیبانی در اواخر ۷۹۵ میلادی با شورشیان در الحدیثه در نزدیکی هیت وارد نبرد شد و الولید را در مبارزه تنبهتن شکست داد، او را کشت و سرش را از تن جدا کرد. یزید همچنین تعداد زیادی از خوارج را کشت و باقیمانده آنها را پراکنده کرد و شورش به شکست انجامید.
مأمون قدرت را به عنوان خلیفه به دست گرفت، الصادق به تبعید رفت، قلمرو قیس از دست رفت و نصر به خلافت تسلیم شد، بابک اعدام شد و طاهریان حکومت خود را بر خراسان بزرگ آغاز کردند.
الهداری نیروهای المبرقع را در نبردی نزدیک رمله شکست داد، المبرقع اسیر شد و به پایتخت خلافت، سامرا، منتقل گردید و به زندان انداخته شد و دیگر هیچ خبری از او شنیده نشد.
جنگ داخلی عباسیان یک درگیری مسلحانه در جریان «بیثباتی در سامرا» بین خلیفههای رقیب، مستعین و معتز، برای به دست آوردن جایگاه خلیفه بعدی بود. مستعین از خلافت خلع و معتز جانشین او شد.
عمر بن حفصون در ۹۱۷ میلادی درگذشت و اتحاد او فروپاشید. فرزندان او تلاش کردند مقاومت را ادامه دهند، اما سرانجام به دست عبدالرحمن سوم شکست خوردند که خلافت قرطبه را اعلام کرد.
قرمطیان موفق به تأسیس یک جمهوری در عربستان شرقی شدند و به قدرتمندترین نیرو در خلیج فارس تبدیل گشتند. قرمطیان در نهایت توسط عباسیان در سال ۹۷۶ میلادی به یک قدرت محلی کاهش یافتند و در سال ۱۰۷۶ میلادی توسط سلجوقی و امارت عیونی نابود شدند.
شورش توسط نیروهای وفادار به امپراتور گو-شیراکاوا سرکوب شد. برتری خاندانهای سامورایی تثبیت شد و در نهایت نخستین دولت تحت رهبری ساموراییها در تاریخ ژاپن ایجاد گردید
۲۰۰۰: انتفاضه دوم مردم فلسطین علیه اسراییل که پس از مذاکرات کمپ دیوید آشکار شد و در سال ۲۰۰۵ به پایان رسید.
۲۰۰۹: تظاهرات سال ۱۳۸۸ معترضان به نتیجه انتخابات ریاستجمهوری در ایران که ۳ روز پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری، با حضور میلیونی ایرانیان در شهر تهران، دیگر شهرهای ایران، و برخی شهرهای دیگر کشورها صورت گرفت. این تظاهرات یکی از بزرگترین تظاهراتهای غیر حکومتی تاریخ ایران بود و در تاریخ ۳۰ ساله پس از انقلاب بیسابقه بوده است.
↑Zhang Peiyu (2002). "Determining Xia–Shang–Zhou Chronology through Astronomical Records in Historical Texts". Journal of East Asian Archaeology. Brill. 4: 335–357. doi:10.1163/156852302322454602.
↑ ۱۵٫۰۱۵٫۱Dandamaev, Muhammad A. (1993). "Xerxes and the Esagila Temple in Babylon". Bulletin of the Asia Institute. 7: 41–45. JSTOR24048423.
↑One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Tod, Marcus Niebuhr (1911). "Archidamus s.v. 2". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 2 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 367.
↑Frontier and Society in Roman North Africa. Dr. David Cherry. Oxford University Press. 1998. pp. 38
↑Raymond Brown, An Adult Christ at Christmas: Essays on the Three Biblical Christmas Stories, Matthew 2 and Luke 2 by Raymond E. Brown (Liturgical Press, 1978), page 17.
↑Wells, Peter S. (2003), The Battle That Stopped Rome, Norton, p. 204, ISBN9780393326437
↑Pettinger, Andrew (2012), The Republic in Danger: Drusus Libo and the Succession of Tiberius, Oxford University Press, pp. 189–190, ISBN978-0-19-960174-5
↑de Crespigny, Rafe (2007), A Biographical Dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD), Leiden: Koninklijke Brill, pp. 196–198, ISBN978-90-04-15605-0
↑Bielestein, Hans (1987). "Wang Mang, the restoration of the Han dynasty, and Later Han". The Cambridge History of China, Volume 1: The Ch'in and Han Empires, 221 B.C.–A.D. 220. Cambridge: Cambridge University Press. p. 271. ISBN9780521243278.
↑Taylor, Keith Weller. (1983). The Birth of Vietnam (illustrated, reprint ed.). University of California Press. شابک۰۵۲۰۰۷۴۱۷۳. Retrieved 7 August 2013.
↑Muhammad ibn Jarir al-Tabari, v. 23 "The Zenith of the Marwanid House," transl. Martin Hinds, SUNY, Albany, 1990; v. 24 "The Empire in Transition," transl. David Stephen Powers, SUNY, Albany, 1989
↑Jennifer R. Davis (2015), Charlemagne's Practice of Empire (Cambridge: Cambridge University Press), p. 179. The Royal Frankish Annals record battles in the years 772–80, 782–85, 793–99, 802 and 804.
↑Anh Thư Hà, Hò̂ng Đức Trà̂ن A brief chronology of Vietnam's history 2000 Page 27 "بỐ Cái Đại وương (فانگ هونگ) (۷۶۶-۸۰۲) فانگ هونگ در ابتدا فردی برجسته در Đường Lâm (بائوی، استان هاتای) بود. پدر او فردی با استعداد و اخلاق خوب بود که در شورش به رهبری مای هاک دئه شرکت داشت..."
↑Eisenstein, H. (2002). "Al-Walid b. Tarif". The Encyclopedia of Islam, New Edition, Volume XI: W–Z. Leiden and New York: BRILL. pp. 129–130. ISBN90-04-12756-9.
↑Il-yeon: Samguk Yusa: Legends and History of the Three Kingdoms of Ancient Korea, translated by Tae-Hung Ha and Grafton K. Mintz. Book Two, page 103. Silk Pagoda (2006). شابک۱−۵۹۶۵۴−۳۴۸−۵
↑The crisis of the ʻAbbāsid Caliphate, By Ṭabarī, George Saliba, pg.15-19
↑Saliba, George, ed. (1985). The History of al-Ṭabarī, Volume XXXV: The Crisis of the ʿAbbāsid Caliphate: The Caliphates of al-Mustaʿīn and al-Muʿtazz, A.D. 862–869/A.H. 248–255. SUNY Series in Near Eastern Studies. Albany, New York: State University of New York Press. ISBN978-0-87395-883-7.
↑Houtsma, M. Th. et al. (eds.) (1913–1936) Encyclopaedia of Islam: dictionary of the geography, ethnography and biography of the Muhammadan peoples (1st ed. in 4 vol.) E. J. Brill, London. "'OMAR b. ḤAFṢŪN", p. 981-2; reprinted in facsimile edition as E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam, 1913-1936 in 1987
↑Brett, Michael (2017). The Fatimid Empire. The Edinburgh History of the Islamic Empires. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN978-0-7486-4076-8.
↑Helmold: Chronica Slavorum. Neu übertragen und erläutert von Heinz Stoob. In: Ausgewählte Quellen zur deutschen Geschichte des Mittelalters. Wiss. Buchgesellschaft, Darmstadt 1963, 2. Auflage 1973.
↑Kaldellis, Anthony (2017). Streams of Gold, Rivers of Blood: The Rise and Fall of Byzantium, 955 A.D. to the First Crusade. Oxford University Press. p. 45. ISBN978-0190253226.
↑Gowers, Bernard (2013). "996 and all that: The Norman peasants' revolt reconsidered". Early Medieval Europe. 21: 71–98. doi:10.1111/emed.12010. S2CID161421440.
↑One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Holland, Arthur William (1911). "Rienzi, Cola di". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 23 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 323.