|
فهرست گویش‌های انگلیسیگویشها گونه‌های زبانی هستند که ممکن است در تلفظ، واژگان، املا و دستور زبان متفاوت باشند. برای دسته‌بندی گونه‌های زبان انگلیسی فقط از نظر تلفظ، به لهجه‌های منطقه‌ای انگلیسی مراجعه کنید. بررسیگویشها را می‌توان به‌عنوان «شکل‌های فرعی از زبان‌هایی که به‌طور کلی قابل درک متقابل هستند» تعریف کرد. انگلیسی‌زبانان کشورها و مناطق مختلف از انواع لهجه‌های مختلف (سامانه‌های تلفظ) و همچنین واژگان محلی و ساختارهای دستوری مختلف استفاده می‌کنند. بر اساس این عوامل می‌توان گویش‌های مختلفی را شناسایی کرد. گویش‌ها را می‌توان در سطوح وسیع‌تر یا محدودتر دسته‌بندی کرد: در یک گویش ملی یا منطقه‌ای گسترده‌تر، می‌توان گویش‌های مختلف محلی‌تر را شناسایی کرد و غیره. ترکیبی از تفاوت‌ها در تلفظ و استفاده از کلمات محلی ممکن است برخی از گویش‌های انگلیسی را برای گویشوران مناطق دیگر بدون هیچ گونه آشنایی قبلی تقریباً نامفهوم کند. لهجه‌های اصلی بومی انگلیسی اغلب توسط زبان‌شناسان به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند: گویش‌های جزایر بریتانیا، گویش‌های آمریکای شمالی و لهجه‌های استرالزی.[۱] گویش‌ها را نه تنها می‌توان با مکان، بلکه با گروه‌های اجتماعی خاص مرتبط کرد. در یک کشور انگلیسی زبان خاص، شکلی از زبان وجود دارد که به عنوان انگلیسی معیار در نظر گرفته می‌شود: انگلیسی‌های معیار کشورهای مختلف متفاوت هستند و می‌توانند خود را گویش در نظر بگیرند. انگلیسی معیار اغلب با لایه‌های تحصیل‌کرده‌تر جامعه و همچنین گونه‌های رسمی‌تر مرتبط است. انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی هنجارهای مرجع برای انگلیسی به عنوان گفتاری، نوشتاری و تدریس در سایر نقاط جهان هستند، به استثنای کشورهایی که در آن‌ها انگلیسی به صورت بومی صحبت می‌شود مانند استرالیا، کانادا، ایرلند و نیوزلند. در بسیاری از کشورهای سابق امپراتوری بریتانیا که در آن‌ها انگلیسی به صورت بومی صحبت نمی‌شود، گونه‌های انگلیسی بریتانیایی در کنار کاربردهای متعدد انگلیسی آمریکایی که در سراسر جهان انگلیسی‌زبان رواج یافته‌است به دقت دنبال می‌شوند. برعکس، در بسیاری از کشورهایی که از لحاظ تاریخی تحت تأثیر ایالات متحده قرار دارند و در آن‌ها انگلیسی به صورت بومی صحبت نمی‌شود، گونه‌های انگلیسی آمریکایی به دقت دنبال می‌شوند. بسیاری از این کشورها، در حالی که تأثیرات قوی انگلیسی بریتانیایی یا انگلیسی آمریکایی را حفظ کرده‌اند، گویش‌های منحصر به فرد خود را توسعه داده‌اند که شامل انگلیسی هندی و انگلیسی فیلیپینی می‌شود. در میان دیگر گویش‌های بومی انگلیسی زبان انگلیسی کانادایی و انگلیسی استرالیایی هستند که رتبه‌های سوم و چهارم را از نظر شمار گویشوران بومی دارند. در بیشتر موارد، انگلیسی کانادایی، در حالی که دارای ویژگی‌هایی از گویش بریتانیایی نیز است، در کنار برخی ویژگی‌های بومی کانادا، با انگلیسی آمریکایی در واژگان، واج‌شناسی و نحو در اشتراک فراوان است که باعث می‌شود بسیاری انگلیسی آمریکای شمالی را به عنوان گروهی ارگانیک از گویش‌ها بشناسند.[۲] انگلیسی استرالیایی نیز به همین ترتیب، در کنار ویژگی‌های فراوان منحصر به فرد خود، اشتراکات فراوانی با انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی دارد ولی نسبت به انگلیسی کانادایی درجه تمایز بسیار بالاتری را از هر دو گونه بزرگ‌تر دارد. انگلیسی آفریقای جنوبی، انگلیسی نیوزیلندی و انگلیسی ایرلندی نیز متمایز هستند و در رتبه‌های پنجم، ششم و هفتم از نظر تعداد گویشوران بومی قرار دارند. اروپا بریتانیای کبیرانگلستان
اسکاتلند
ولز
انگلیسی غیرجغرافیاییوابستهها و قلمروهای بریتانیاجزایر کانال
جزیره من
جبل‌الطارق
ایرلند
اروپا
دانمارک
فنلاند
آلمان
مالت
هلند
نروژ
سوئد
آمریکای شمالیایالات متحدهنقشه انگلیسی آمریکایی
کانادانقشه انگلیسی کانادایی
کارائیب، آمریکای مرکزی و جنوبیکارائیبباهاما
باربادوس
بلیز
برمودا
جزایر کیمن
جزایر فالکلند
گویان
هندوراس
جامائیکا
سابا
سنت وینسنت و گرنادین‌ها
ترینیداد و توباگو
آسیابنگلادش
برونئی
میانمار
هنگ کنگ
چین
هند
ژاپن
کره
مالزی
خاورمیانه
نپال
پاکستانفیلیپینسنگاپور
سری لانکا
آفریقاکامرون
گامبیا
غنا
کنیا
لیبریا
مالاوی
نامیبیا
نیجریه
سیرالئون
آفریقای جنوبی
اقیانوس اطلس جنوبی
اوگاندا
زامبیا
زیمبابوه
اقیانوسیهاسترالیا
فیجی
نیوزلندانگلیسی نیوزیلندی: انگلیسی مائوری، لهجه جنوبی، لهجه تاراناکی و غیره. اقیانوس اطلس جنوبی
انگلیسی جهانیاین گویش‌ها تقریباً در سراسر جهان در مکالمات روزمره استفاده می‌شوند و به‌عنوان زبان میانجی و برای تعیین قواعد و دستورالعمل‌ها و دستور زبان استفاده می‌شوند. جستارهای وابستهمنابع |
