|
محمدسرور رجاییمحمدسرور رجایی (۱۳۴۷–۷ مرداد ۱۴۰۰) نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار افغانستانی بود.[۱] زندگی این بزرگواررجایی شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار اهل افغانستان در ۲۸ اسد (مرداد) ۱۳۴۷ در محلهٔ «وزیرآباد» کابل چشم به جهان گشود[۲] و در سال ۱۳۷۳ به ایران مهاجرت کرد.[۳] رجایی یکی از فعالین فرهنگی، اجتماعی و رسانه ای مهاجرین در ایران بود. او در سال ۱۳۸۲ با جمعی دیگر «خانهٔ ادبیات افغانستان» را تأسیس کرد[۴] و سال‌ها یادداشت‌نویس ثابت روزنامهٔ «شهرآرا» بود.[۵] او، مجلهٔ «باغ»[۶] را در حوزهٔ ادبیات کودکان و «تندرستی» را برای ورزشکاران افغانستانی جنوب تهران منتشر کرد و مدیریت تیم فوتبال آنها را به عهده گرفت.[۷] با جمعی، برای رسیدگی به نیازمندان و حمایت از کار و تولید مهاجرین، صندوق قرض‌الحسنه‌ای تأسیس کرده و برای آموزش کودکان کار نیز تلاش بسیاری به خرج داد.[۸] محمدسرور رجائی در یادداشت‌های مطبوعاتی که سرانجام در سال ۱۴۰۰ به صورت کتابی با عنوان «خون‌شریکی» منتشر شد به این باور شخصی خود اشاره کرده است که مردم افغانستان و ایران بر «سفرهٔ مشترک فرهنگ» نشسته و از هم‌دلی به «خون شریکی» رسیده‌اند. او، گفت‌وگو را حلقهٔ مفقودهٔ ارتباطات فرهنگی دو ملت و ایران را وطن فرهنگی مهاجران افغانستانی می‌دانست.[۹] محمدسرور رجائی در مرداد ۱۴۰۰ به‌دلیل ابتلا به کرونا درگذشت. افراد و نهادهای مختلف از جمله سید عباس صالحی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران، به‌مناسبت درگذشت او پیام تسلیت صادر کردند.[۱۰][۱۱] وی در قطعه شهدای بهشت زهرای تهران در کنار شهید آوینی دفن شد.[۱۲] آثار
پانویس
منابع
|
