محمدنقی براهنی (۱۳۱۱ خورشیدی – مرداد ۱۳۸۱ خورشیدی) روان‌شناس ایرانی بود. او را پدر روان‌آزمایی ایران می‌دانند.[۱]
زندگی
محمدنقی دوره‌های دبستان و دبیرستان را در زادگاه خود به پایان رساند. بعد وارد دانشگاه تبریز شد و در سال ۱۳۳۴ با درجه عالی مدرک لیسانس خود را در آموزش زبان دریافت نمود. همزمان با تحصیل در دوره لیسانس، در شهرستان مرند، به‌عنوان آموزگار مشغول به کار شد. پس از دریافت مدرک لیسانس به مدت دو سال در دبیرستان‌های ارومیه به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۳۵ با دریافت بورسیه تحصیلی به انگلستان اعزام شد و در سال ۱۳۳۶ توانست از دانشگاه لندن دیپلم آکادمیک روانشناسی پرورشی را دریافت نماید. به محض دریافت این مدرک، به ادامه تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۳۸ موفق به دریافت فوق‌لیسانس روانشناسی پرورشی از دانشگاه لندن شد.
در اواسط سال ۱۳۴۰ به تبریز رفت و تا سال ۱۳۴۳ به‌عنوان عضو هیئت علمی گروه روانشناسی دانشگاه تبریز به تدریس و پژوهش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به امریکا اعزام و در سال ۱۳۴۵ از دانشگاه کلمبیا درجه فوق‌لیسانس روانشناسی دریافت کرد. پس از آن، تحصیل دوره دکتری را شروع کرده و همزمان با آن به‌عنوان متخصص آزمون‌سازی در مؤسسه هارگوت‌پرس واقع در نیویورک امریکا شروع به کار کرد و تا سال ۱۳۴۶ به این کار ادامه داد.
محمدنقی براهنی در سال ۱۳۴۷ درجه دکتری روانشناسی را از دانشگاه یاد شده دریافت کرد. سپس به ایران بازگشت و در گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه تهران، ابتدا با سمت استادیاری و سپس دانشیاری به تدریس و پژوهش پرداخت و در سال ۱۳۶۲ با همان درجه دانشیاری از دانشگاه تهران زودهنگام بازنشسته شد.[۲]
مقیاس تجدید نظر شده حافظه و کسلر، محمدنقی براهنی، تهران: کوشامهر
واژه نامه روانشناسی و زمینه های وابسته: فارسی ـ انگلیسی، محمدرضا باطنی، علی اکبر سیف، یوسف کریمی، محمدنقی براهنی، نیسان گاهان، جمال عابدی، هامایک آوادیسیانس، جلال بامدادی، تهران: فرهنگ معاصر، شابک: x-۹۶۴-۵۵۴۵-۱۷
