|
نقض حقوق اصناف و گروه‌ها در جمهوری اسلامی ایراندر این نوشتار، نقض حقوق اصناف و گروه‌ها توسط نظام جمهوری اسلامی ایران، مورد بررسی قرار گرفته‌است. وکیلان، حقوق‌دانان و فعالان حقوق بشر
بازداشت دادخواهان سلامتدو وکیل دادگستری به نام‌های مصطفی نیلی، آرش کیخسروی و دو فعال مدنی مهدی محمودیان و مریم افرافراز از دادخواهان سلامت و نیز خواهان شکایت از سید علی خامنه‌ای به دلیل مدیریت نادرست در دوره همه‌گیری ویروس کرونا بازداشت شدند[۲][۳][۴] که البته ۲۳ سازمان حقوق بشری و اعضای جامعه مدنی در اعتراض به تداوم این بازداشت‌ها و نیز بازداشتهای خودسرانه شهروندان در ایران، بیانه‌ای اعتراضی صادر کردند.[۵] نویسندگان و شاعراناستادان دانشگاه و معلماندر ۱۲ اسفند ۱۳۸۵، آموزگاران و دبیران، اعتراضاتی را در شهرهای مختلف ایران برای برابری حقوق و مزایا با سایر مشاغل دولتی در «نظام هماهنگ پرداخت»، سازماندهی کردند. این اعتراضات، دو هفته، ادامه یافت تا اینکه پلیس ضد شورش و نیروهای امنیتی در ۱۳ مارس، صدها تن از معلمان معترض را دستگیر کردند. این دستگیری‌ها تا نیمه آوریل ادامه یافت.[۶] دانشجویانهنرمندانروزنامهنگاران و خبرنگارانجمهوری اسلامی رکورددار قتل روزنامه‌نگاران در نیم قرن اخیر است.[۷] ورزشکارانفعالان محیط زیستقوه قضائیه حکومت جمهوری اسلامی ایران روز ۲۹ مهر ۱۳۹۷ (۲۱ اکتبر ۲۰۱۸) پنج تن از فعالان محیط زیست به نام‌های طاهر قدیریان، هومن جوکار، سپیده کاشانی، مراد طاهباز و نیلوفر بیاتی را مفسد فی الارض اعلام کرد. این افراد به همراه کاووس سید امامی، سام رجبی و امیرحسین خالقی در بهمن ۹۶ توسط سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بازداشت شده و مدت‌ها بدون طرح اتهام در سلول‌های انفرادی محبوس بودند. کاووس سیدامامی در زندان به طرز مشکوکی کشته شد. محمدحسین آقاسی وکیل یکی از متهمین اعلام کرده‌است که این اتهام ثابت نشده و بایستی مدارک کافی ارائه شود.[۸] کارگرانمقامات جمهوری اسلامی اصرار دارند که کارگران ایرانی، مطالبات صنفی خود را از طریق «خانه کارگر» دنبال کنند؛ ولی کارگران اعتقاد دارند که این تشکیلات، جانبدارانه عمل می‌کند و در دفاع از حقوقشان، بیشتر، سیاست رسمی را به اجرا می‌گذارد. کارگران ایران، خود، اتحادیه‌های مستقلی در صنایع گوناگون سراسر کشور ایجاد کرده‌اند که به دلیل نارضایتی کارگران، از وضعیت نامناسب اقتصادی کشور، با استقبال شایان توجهی مواجه شده‌است. سندیکای کارگران اتوبوسرانیپس از آنکه ده تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه روز ۱ دی ۱۳۸۴ به حکم دادستان تهران بازداشت شدند، در شامگاه شنبه ۳ دی ۱۳۸۴، بیش از ۱۲۰۰ راننده مناطق ۶، ۱۰ و ۸ شهر تهران، دست به اعتراض زدند و کارکنان شیفت روز بعد نیز به آن‌ها ملحق شدند. شماری از کارکنان فنی نیز سرکار نرفتند. پس از این حادثه در ۸ بهمن ۱۳۸۴ مأموران ضد شورش جمهوری اسلامی ایران با دستگیری شماری از اعضا سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران سعی کرده‌اند مانع از اعتصاب آن‌ها شوند. این افراد خواستار آزادی منصور اسانلو، رئیس هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران بودند. اسانلو در پی اعتراض‌های صنفی بازداشت شد و بیش از هفت ماه در زندان به سر برد.[۹][۱۰][۱۱] بازنشستگانحقوق شمار چشمگیری از بازنشستگان توسط حکومت جمهوری اسلامی، نقض شده‌است که از سوی برخی از رسانه‌های خبری و سازمان‌های پشتیبان حقوق بشر، گزارش شده‌است. اعتراضات سراسری ۱۳۹۹چشمگیرترین اعتراضات سال ۱۳۹۹، گردهمایی‌های سراسری بازنشستگان، از جمله، در ۱۵ بهمن و در شهرهای تهران، ساوه، اصفهان، تبریز، اراک، کرمانشاه، نیشابور، اردبیل… و در اعتراض به شدت فقر و نیز همسان نبودن مزدها بود.[۱۲] اعتراضات دیگر
حوزویان (روحانیان)جستارهای وابسته
منابع
|
