|
واهاک وارطانیان
واهاک وارطانیان (ارمنی: Վահագ Վարդանեան؛ زادهٔ ۱۲۹۲ - درگذشتهٔ ۲ تیر ۱۳۸۱) فیلمبردار ایرانی ارمنی‌تبار بود. زندگینامهدر سال ۱۲۹۲ خورشیدی (۱۹۱۳ میلادی) با نام واهاک وارطانیان در تبریز زاده شد. از سن شانزده سالگی به عکاسی روی آورد. از ۱۳۳۲ به سینما پرداخت و یکی از دو فیلمبردار فیلم گلنسا به کارگردانی سرژ آزاریان بود آخرین فیلمش را نیز در ۱۳۵۲ با نام کج‌کلاخان به کارگردانی صابر رهبر فیلمبرداری کرد و پس از آن از سینما کناره کرفت. وی بین سال‌های ۱۳۳۲ و ۱۳۵۲ یعنی طی بیست سال بیش از سی فیلم را در مقام فیلمبردار در کارنامه‌اش ثبت کرد و این آمار غیر از فیلم‌هایی است که به دلیل تسلطش بر امور فنی و لابراتواری کارهای لابراتواری و چاپ آنها را انجام داده. واهاک بیشترین همکاری را با کارگردانان ارمنی همچون ساموئل خاچیکیان، آزاریان، آرامائیس آقامالیان و ژوزف واعظیان داشت است از دیگر کارگردانانی که واهاک با آنان کارکرده است می‌توان مهدی رئیس‌فیروز (پیمان دوستی ۱۳۳۹)، جمشید شیبانی (طلای سفید ۱۳۴۱)، محمد متوسلانی (ترس و تاریکی ۱۳۴۲)، خسرو پرویزی (آخرین گذرگاه ۱۳۴۱) و (کشتی نوح ۱۳۴۷) را نام برد. واهاک وارطانیان به دلیل تجربه و مهارتش در رشته عکاسی و فیلمبرداری طی سال‌های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ در «مدرسه عالی تلویزیون و سینما» دروس مربوط به این رشته را تدریس می‌کرد. وارطانیان از اولین فیلمبرداران سینمای ایران محسوب می‌شود که با تمام کاستی‌های سینمای ایران، تصاویری ماندگاری را بر پایهٔ یافته‌های شخصی و تجربیات حرفه‌ای خود به جای گذاشت. تصاویر پُر کنتراست و پُرسایه در سینمای سیاه‌وسفید به‌ویژه در آثار پلیسی که توسط وی فیلمبرداری شده‌است، همچنان مثال‌زدنی هستند.[۱] در ۲ تیر ۱۳۸۱ (ژوئن ۲۰۰۲) در ایالات متحده آمریکا در سن ۸۹ سالگی درگذشت. مدیر فیلمبرداری
فیلمبردار
عکس
چاپ و لابراتوار
منابع
پیوند به بیرون
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
