|
کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی
کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی (به انگلیسی: Chemical Weapons Convention) مهم‌ترین معاهده بین‌المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و جنگ‌افزارهای شیمیایی است که در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳میلادی و چند سال پس از ژنوساید کورد های سردشت در روژهلات کوردستان به دست نیروی هوایی عراق،در پاریس و نیویورک به تصویب نمایندگان ۱۶۵ کشور عضو سازمان ملل متحد رسید و از تاریخ ۲۹ آوریل ۱۹۹۷ میلادی، لازم‌الاجرا گردید.[۱] ضامن اجرای کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی، سازمان منع سلاح‌های شیمیایی (به انگلیسی: Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons) است که یک نهاد بین-دولتی است که در سال ١٩٩٧ میلادی و با لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی، ایجاد شد. مقر این سازمان در شهر لاهه، هلند واقع شده‌است و تشکیلات آن تحت نظر دولت‌های امضاکننده کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی اداره می‌شود.[۵] امضاکنندگانتا سپتامبر ۲۰۱۳ میلادی، ۱۹۰ کشور به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی پیوسته‌اند. اما هنوز ۶ کشور عضو سازمان ملل متحد از جمله کشورهای آنگولا، برمه، مصر، اسرائیل، کره شمالی و سودان جنوبی از پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی سر باز زده‌اند.[۱] دولت لیبی در دسامبر ۲۰۰۳ میلادی، حاضر به پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی شد. در فوریه ۲۰۱۴ میلادی، زرادخانه شیمیایی لیبی به‌طور کامل برچیده شد.[۶] دولت سوریه پس از بحران استفاده از سلاح‌های شیمیایی در جنگ داخلی در سال ۲۰۱۳ و تهدید نظامی ایالات متحده آمریکا، مجبور به پیوستن به این کنوانسیون شد.[۷] جستارهای وابستهپانویس
|
||||||||||||||||||||||
