Լիպարիտ Ա Օրբելյան

Լիպարիտ Օրբելյան (12-րդ դար - 13-րդ դար), հայ իշխան Վրաց թագավորությունում, Սյունիքի կողմնակալ և իշխանաց իշխան, Էլիկում Օրբելյանի որդին, իշխանաց իշխաններ՝ Սմբատի և Տարսայիճի հայրը, Ստեփանոս Օրբելյան պատմիչի պապը, Օրբելյանների իշխանական տոհմից^[1][2][3]: 1223 թվականին Վայոց ձոր գավառում կառուցել է Նորավանքը^[3]:

Լիպարիտը, Օրբելյանների իշխանական տան հիմնադիր Էլիկումի որդին է^[3]: Մայրը՝ Խաթունը, Երնջակի և Ճահուկի տեր Աբաս Ճահկեցու և Սյունիքի մետրոպոլիտ Գրիգոր Ե Մեղրեցու անանուն դստեր աղջիկն է^[3]: Կարճ ժամանակով եղել է մուսուլման, ապա դարձել Հայ Առաքելական եկեղեցու հետևորդ և գնացել Վրաց թագավորության աթաբեկ Իվանե Ա-ի մոտ^[3]: Իվանեից ստացել է կալվածքներ՝ Վայոց ձորում, Գեղարքունիքում և Կոտայքում^[3]: Դարձել է Սյունիքի կողմնակալ և իշխանաց իշխան^[3]: 1223 թվականին կառուցել է Վայոց ձոր գավառում գտնվող Նորավանք վանական համալիրը^[3]:

Լիպարիտի կինն է Ասփան՝ իշխանաց իշխան Բուպակի դուստրը^[3]: Որդիներն են՝ Էլիկումը, Սմբատը^[2], Տարսայիճը^[2], Փախրադոլան և Իվանեն^[3]: Լիպարիտի թոռն է՝ պատմիչ Ստեփանոս Օրբելյանը, Տարսայիճի որդին^[3]: