Կարլեն Աբրահամյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբրահամյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Կարլեն Արամի Աբրահամյան (հուլիսի 12, 1936(1936-07-12), Նորապատ, Հայաստան - հոկտեմբերի 30, 1995(1995-10-30)), հայ արձակագիր, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1985 թվականից։

Կարլեն Աբրահամյանը ծնվել է ՀԽՍՀ Հոկտեմբերյանի շրջանի Նորապատ գյուղում։ 1962 թվականին ավարտել է Երևանի Կ. Մարքսի անվան պոլիտեխնիկական ինստիտուտի մեքենագիտության ֆակուլտետը (հեռակա)։ 1956-1963 թվականներին աշխատել է Հոկտեմբերյանի հաստացաշինական գործարանում որպես ավագ ինժեներ, 1963-1967 թվականներին եղել է Հոկտեմբերյանի «Կոմունիզմի ուղիով» շրջանային թերթի պատասխանատու քարտուղարը, 1967-1969 թվականներին ՀԿԿ Հոկտեմբերյանի շրջկոմի արդյունաբերության, շինարարության և քաղաքային տնտեսության բաժնի վարիչը։ 1969-1975 թվականներին աշխատել է որպես Հոկտեմբերյանի ապակե տարաների գործարանի տնօրեն, 1975 թվականից եղել է Հոկտեմբերյանի ֆուրնիտուրայի գործարանի տնօրենը։

Նրա առաջին պատմվածքը տպագրվել է 1961 թվականին, «Պիոներ» ամսագրում^[1]։

• Ռիվա Դանո, քեռի, Երևան, «Հայաստան», 1969, 20 էջ։
• Կարոտի երեքնուկ (վիպակներ), Երևան, «Սովետական գրող», 1982, 180 էջ։
• Վաղը դպրոց ենք գնալու (ժողովածուում տպագրվել է Կ. Աբրահամյանի «Ինչու էր տխուր աղջկա ժպիտը» պատմվածքը), Երևան, «Լույս», 1982, 215 էջ։

• Հոկտեմբերյան։ «Գարուն», 1967, թիվ 8-9, էջ 198։