Ars coquinaria seu ars coquendi est ars effectiva quae cocturam atque confectionem ciborum omnium generum comprehendit. Res coquinariae generaliter nominantur alimenta, potiones, escaria vasa, atque coquinaria instrumenta cuncta. Homines ab antiquo coquinaria in arte assidue versati sunt ut non solum abundanter sed etiam bene ac iucunde alerentur.
Homines periti coquinariae rei qui munus coquendi agitant coqui aut coquae appellantur, et culina loco officii utuntur.
Fundamenta coquinariae artis sunt coctura, quae ad fercula diversa praeparanda modis variis efficitur, in furno aut foculo gase acto. Nomina peculiaria pro vocabulocoquere secundum modum substituere fas est, in iis:
Crustatus, id est cibus in fornace fortiter coctus ad flavam crustam efficiendam (Francogallice 'gratin').
Vaporare[1] vel vapore mollire,[2] id est vapore aquae ferventis coquere. Haec ratio coquendi salubris putatur, quia copia minor vitaminorum perditur.
Infumare[3][4][5] vel fumo durare,[6] id est imprimis carnes vel pisces (inter hos imprimis salmonem salarem) fumo ligni mediocriter calido siccare. Eo modo cibus diutius conservari potest.
Praeter cocturam quidem multa cetera coquis opus sunt, scilicet cibos secare, dividere, ossibus ac corticibus nudare atque oleo, sale, aceto, aut aromatibus condire.
De coquinariis instrumentis
Exempla instrumentorum coquinariorum.
Instrumenta coquinaria, quae saepe in ipsa culina servantur, sunt instrumenta quibus coqui utuntur ad cibos secandos et depellandos, humores recipiendos, et plerumque omnia quae ad rem coquinariam consumptionemque fercularum spectant. Sunt in eorum numero cultri, furculae, ollae, sartagines, pocula, lances.
van Winter, Johanna Maria.. 1987. "Kochen und Essen im Mittelalter." Ed. tertia. In Mensch und Umwelt im Mittelalter, ed. Bernd Herrmann, 88–100. Stutgardiae.
.jpg)
