Asteriscus (*) – hodie "stella" articulatus, quasi stellam pingens – fuit appendicula posterior, anno 1982 a Roberto L. Brown addita, cum is tales validissimas emissiones intellexisset ex corpore compacto non thermico oriri.[2] Ratio asterisci fuit imitatio nomenclaturaechemicae, ubi excitatio atomica eodem signo notatur (exempli gratia, status excitatus helii notatur "He*"), quoniam haec quidem inventio etiam putabatur "excitans".[3] Hodie nomen sine asterisco, Sagittarius A, fontem radioelectricum compositum indicat, in quo Sagittarius A Orientalis, Sagittarius A Occidentalis et Sagittarius A* numerantur.
Observatio plurium stellarum circum Sagittarium A* moventium, praecipue stellae S2(en)(d), massam limitemque superiorem radii corporis compacti determinare sivit. Massā radioque magis magisque definitis, astronomi statuere potuerunt Sagittarium A* putandum esse Viae lacteae foramen nigrum supermassivum centrale.[4] Haec massa hodie aestimatur 4.297 ± 0.012 millionibusmassarum solarium.[5] Tali massae radius Schwarzschildianus fere 12690500km, vel 18.22R☉, vel 0.08 UA (i.e. paulum plus quam quinta pars semiaxis maioris orbitae Mercurii), congruit.
Mense Maii2022, astronomi, telescopioHorizonte Eventuum(d) utentes (quod est rete mundiale observatoriorum radioelectricorum), primam imaginemdisci accretionis(en)(d) circum horizontem eventuum Sagittarii A* ediderunt.[7] Talis imago naturam foramini nigri confirmavit et fuit secunda imago certa unius ex his corporibus post illam foramini nigri supermassivi galaxiaeMessier 87 anni 2019.[8][9] Haud ipsum foramen nigrum in photographemate videri poterat, sed materies tantum quae id circumdabat. Talis materies ex pulvere et gase consistit, qui cum in foramen nigrum incidant millionibus gradibus calefiunt.[10]
↑Brown, Robertus L. (1 Novembris1982). "Precessing Jets in Sagittarius A: Gas Dynamics in the Central Parsec of the Galaxy". The Astrophysical Journal262: 110–119
↑Abuter, R.; Amorim, A.; Bauböck, M.; Berger, J. P.; Bonnet, H.; Brandner, W.; Clénet, Y.; Coudé Du Foresto, V. et al (2018). "Detection of orbital motions near the last stable circular orbit of the massive black hole SgrA". Astronomy & Astrophysics618: L10. arXiv:1810.12641