Грчко-турска војна (1919-1922)

Грчко-турска војна од 1920–1922 (Меѓувоен период)
Дел од Турската војна за независност
Грчки напад
Датум 15 мај 1919 – 11 октомври 1922 (3 години, 4 месеци, 3 недели и 5 денови) Место Мала Азија Исход Одлучна победа на Турција[1][2][3] Размена на население помеѓу двете нации Лозански договор Територијални промени Територии што првично и биле отстапени на Грција од Отоманското Царство биле приклучени кон Република Турција
Завојувани страни
Турско национално движење Grand National Assembly (по 1920) Kuva-yi Nizamiye Kuva-yi Milliye (до 1920) Материјална поддршка: Руска СФСР[4]	Кралство Грција Поддржано од: Британска Империја Ерменски волонтери
Команданти и водачи
Мустафа Кемал Паша Февзи Паша Исмет Паша Фахретин Паша Кемалетин Сами Паша Јусуф Изет Паша Али Фуат Паша Muhittin Pasha Kâzım Pasha Naci Pasha Ömer Halis Pasha Münip Pasha Rüştü Pasha Şefik Pasha Kâzım Pasha Nihat Pasha Refet Pasha	Константин I од Грција Константинос Нидер Константинос Милиотис-Комнинос Леонидас Параскевопулос Dimitrios Gounaris Anastasios Papoulas Georgios Hatzianestis Nikolaos Trikoupis Georgios Polymenakos
Сила
мај 1919: 35,000[5][б 1] ноември 1920: 86,000[6] август 1921: 92,000[7] август 1922: 208,000 men[7] Организација 1922[8] 18 infantry divisions 5 cavalry divisions 3 independent regiments Опрема 1922[7][9] 93,000 rifles 2,025 light machine guns 839 heavy machine guns 323 cannons 5,282 swords 198 trucks 33 cars and ambulances 10 aircraft	мај 1919: 15,000[10] април 1920: 90,000[11] јануари 1921: 100,000[12] јуни 1921: 200,000[13] 1922: 215,000[14][15] Организација 1922[8] 12 infantry divisions 1 cavalry division 9 independent regiments[б 2] Опрема 1922[7][9] 130,000 rifles[16] 3,139 light machine guns 1,280 heavy machine guns 418 cannons 1,300 swords 4,036 trucks 1,776 cars and ambulances 50 aircraft[7]
Жртви и загуби
Regular army: 9,167 убиени[17] 2,474 died of wounds or non-combat causes[17] 31,097 wounded[17] 11,150 исчезнати 6,522 prisoners[18]**	[19] 19,362 убиени 4,878 died outside of combat 48,880 ранети 18,095 исчезнати ~13,740 prisoners*[20]
*according to Turkish sources 20,826 Greek prisoners were taken. Of those about 740 officers and 13,000 soldiers arrived in Greece during the prisoner exchange in 1923. The rest presumably died in captivity and are listed among the "missing".[20] **Greece took 22,071 military and civilian prisoners. Of those were 520 officers and 6,002 soldiers. During the prisoner exchange in 1923, 329 officers, 6,002 soldiers and 9,410 civilian prisoners arrived in Turkey. The remaining 6,330, mostly civilian prisoners, presumably died in Greek captivity.[21] The Turkish Grand National Assembly was opened in 1920. Kuva-yi Milliye operated independently between 1919–20 until it was put under the control of the Grand National Assembly.

Грчко-турската војна, позната како „Западниот Фронт“ (турски: Batı Cephesi) е воен конфликт, кој во Турција се смета за дел од Турската војна за независност. Овој конфликт уследил по завршувањето на Првата светска војна и се водел во периодот меѓу 1919–1922. Војната се водела меѓу Грција и Турција. И покрај успехот на грчката армија во почетокот, војната завршила со победа на Турција и со протерување на милион и половина Грци, од своите родни места во Мала Азија и Источна Тракија ^[22]. Грчката кампања започнала затоа што сојузниците од Антантата, особено тогашниот британски премиер, и ветиле на Грција за сојузништво во војната, територијално проширување на сметка на Отоманското Царство. Конфликтот завршил со тоа што Грција морала да се повлече на границата од пред почетокот на војната и со големо разменување на население.

1. ↑ According to John R. Ferris, "Decisive Turkish victory in Anatolia... produced Britain's gravest strategic crisis between the 1918 Armistice and Munich, plus a seismic shift in British politics..." Erik Goldstein and Brian McKerche, Power and Stability: British Foreign Policy, 1865–1965, 2004 p. 139
2. ↑ A. Strahan claimed that: "The internationalisation of Constantinople and the Straits under the aegis of the League of Nations, feasible in 1919, was out of the question after the complete and decisive Turkish victory over the Greeks". A. Strahan, Contemporary Review, 1922.
3. ↑ N. B. Criss, Istanbul Under Allied Occupation, 1918–1923, 1999, p. 143. "In 1922, after the decisive Turkish victory over the Greeks, 40,000 troops moved towards Gallipoli."
4. ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име jelavich.
5. ↑ Ergün Aybars, Türkiye Cumhuriyeti tarihi I, Ege Üniversitesi Basımevi, 1984, pg 319-334 (турски)
6. ↑ Turkish General Staff, Türk İstiklal Harbinde Batı Cephesi, Edition II, Part 2, Ankara 1999, p. 225
7. ↑ ^{7,0 7,1 7,2 7,3 7,4} Görgülü, İsmet (1992), Büyük Taarruz: 70 nci yıl armağanı (турски), Genelkurmay basımevi, стр. 1, 4, 10, 360.
8. ↑ ^{8,0 8,1} Erikan, Celâl (1917). 100 [i.e. Yüz] soruda Kurtuluş Savaşımızın tarihi. Gerçek Yayınevi.
9. ↑ ^{9,0 9,1} Tuğlacı, Pars (1987), Çağdaş Türkiye (турски), Cem Yayınevi, стр. 169.
10. ↑ Eleftheria, Daleziou (2002). „Britain and the Greek-Turkish War and Settlement of 1919-1923: the Pursuit of Security by "Proxy" in Western Asia Minor“. University of Glasgow. стр. 108. Посетено на 11 July 2014.
11. ↑ The Western Front in the Turkish War of Independence (турски), 2 (II. изд.), Ankara: Turkish General Staff, 1999, стр. 225.
12. ↑ Asian Review. East & West. 1934.
13. ↑ Sandler, Stanley (2002). Ground Warfare: An International Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-344-5.
14. ↑ History of the Campaign of Minor Asia, General Staff of Army, Athens: Directorate of Army History, 1967, стр. 140, on June 11 (OC) 6,159 officers, 193,994 soldiers (=200,153 men).
15. ↑ Eleftheria, Daleziou (2002). „Britain and the Greek-Turkish War and Settlement of 1919-1923: the Pursuit of Security by "Proxy" in Western Asia Minor“. University of Glasgow. стр. 243. Посетено на 11 July 2014.
16. ↑ Giritli, İsmet (November 1986), Samsun'da Başlayan ve İzmir'de Biten Yolculuk (1919–1922) (III. изд.), Atatürk Araştırma Merkezi [Atatürk Research Center], Архивирано од изворникот на 2013-04-05, Посетено на 2017-09-26
17. ↑ ^{17,0 17,1 17,2} Sabahattin Selek: Millî mücadele - Cilt I (engl.: National Struggle - Edition I), Burçak yayınevi, 1963, page 109 (турски)
18. ↑ Taşkıran, Cemalettin (2005). "Kanlı mürekkeple yazın çektiklerimizi ... !": Milli Mücadelede Türk ve Yunan esirleri, 1919–1923. стр. 26. ISBN 978-975-8163-67-0.
19. ↑ Abridged History of the Campaign of Minor Asia Επίτομος Ιστορία Εκστρατείας Μικράς Ασίας 1919–1922 (грчки), Athens: Directorate of Army History, 1967, Table 2.
20. ↑ ^{20,0 20,1} Στρατιωτική Ιστορία journal, Issue 203, December 2013, page 67
21. ↑ Ahmet Özdemir, Savaş esirlerinin Milli mücadeledeki yeri Архивирано на 18 септември 2017 г., Ankara University, Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, Edition 2, Number 6, 1990, pp. 328–332
22. ↑ Жорж Кастелан, "История на Балканите" С., Хермес, стр. 413-416

Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.