Кил Ил-сунг владеел во автократско општество и со автократска моќ и основал голем кул за неговата личност во државата. Од средината на 1960-те години то ја развил политичката идеологија џуче, варијанта на комунизам..[3] По неговата смрт, неговиот син Ким Џонг Ил го наследил во политиката. Северна Кореја, официјално, го именува Ким Ил-сунг како „Голем водач“ и според уставот на државата тој е вечен претседател на Северна Кореја. Неговиот роденден е државен празник во Кореја.
Lankov, Andrei N., Crisis in North Korea: The Failure of De-Stalinization, 1956. Honolulu:Hawaii University Press (2004)
Mansourov, Aleksandr Y., Stalin, Mao, Kim, and China's Decision to Enter the Korean War, September 16-15 октомври 1950: New Evidence from the Russian Archives, Cold War International History Project Bulletin, Issues 6-7 (Winter 1995/1996)
Martin, Bradley (2004). Under The Loving Care Of The Fatherly Leader: North Korea And The Kim Dynasty. St. Martins. ISBN.
Sudoplatov, Pavel Anatoli, Schecter, Jerrold L., and Schecter, Leona P., Special Tasks: The Memoirs of an Unwanted Witness — A Soviet Spymaster, Little Brown, Boston (1994)
Suh, Dae-Sook, Kim Il Sung: The North Korean Leader. New York: Columbia University Press (1988)
Weathersby, Kathryn, The Soviet Role in the Early Phase of the Korean War, The Journal of American-East Asian Relations 2, no. 4 (Winter 1993)