Србо Ивановски

Србо Ивановски (Штип, 1928 - Скопје, 12 март 2014) — македонски поет, раскажувач, романописец, драмски автор и писател за деца.

Србо Ивановски е роден во 1928 година во Штип. Се школувал во родното место, а дипломирал на групата Јужнословенска книжевност на Филозофскиот факултет во Скопје. Работел како уредник во неколку списанија и весници, како и долгогодишен уредник во Радио Скопје. Toj e член и поранешен претседател на Друштвото на писателите на Македонија (ДПМ) од 1949 година, како и член на Македонскиот ПЕН центар.^[1] Починал на 12 март 2014 година во Скопје^[2].

Србо Ивановски е автор на поезија, раскази и романи за возрасни и за деца. Тој е претставник на втората македонска поетска генерација, а во современата македонска поезија се појавил во 1950 година. Негови поважни дела се:^[3]

• Лирика (поезија, 1950),
• Желби и меѓи (поема, 1950),
• Средби и разделби (поезија, 1953),
• Бели крикови (поезија, 1956),
• Маѓепсан патник (поезија, 1966),
• Пена од планината (поезија, 1972),
• Прстен на времето (поезија, 1993),
• Горчлив корен (поезија, 1994),
• Челуст на времето (поезија, 1996),
• Близу до животот близу до смртта (поезија, 1998).
• Жена на прозорецот (раскази, 1955),
• Кога тетин Клименте шеташе над градот (раскази 1982),
• Желките од рајската градина (раскази, 2009),
• Осамени (роман, 1957),
• Мартин Нуната (роман, 1979),
• Леонида трча окрвавен (роман, 1980),
• Додека го чекавме Андреја (роман, 1990),
• Балада за исчезнатите (роман, 1994),
• Неподобниот (роман, 1997).

Исто така, Ивановски е познат и како автор на текстот на познатата детска песна „Елко, елко“, создадена во 1952 или во 1954 година, на музика на композиторот Тодор Скаловски.^[4]

Иако на почетокот од книжевната кариера бил типишен претставник на соц-реалистичката поезија, подоцна станал изразито модернистички поет. Во неговата проза доминираат теми и мотиви од секојдневниот живот, со повремено свртување кон темите од НОБ, а во романот „Емигранти“ го опишува животот на иселениците.^[5]

За своите дела, Ивановски е добитник е наградите „Кочо Рацин“, „13 Ноември“ и „Стале Попов“. За поемата „Елена“, во 2006 година ја доби наградата „Григор Прличев“.^[6] За целокупниот поетски опус, во 2008 година ја доби наградата „Книжевно жезло“, што ја доделува ДПМ.^[7] Српското издание на неговата книга песни „Маѓепсан патник“ во 1976 година ја доби наградата „Бранко Миљковиќ“.^[8]

Поезија од Србо Ивановски Архивирано на 28 октомври 2007 г. Поезија од Србо Ивановски^{[мртва врска]} раскази од Србо Ивановски Архивирано на 8 декември 2008 г.