Jenny Byrne

Jenny Byrne
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Australische
Geboorteplaats	Perth, WA, Australië
Geboortedatum	25 februari 1967
Lengte	1,63 m[1]
Profdebuut	1983
Met pensioen	1997
Slaghand	rechts[1]
Totaal prijzengeld	515.140 US dollar
Profiel	(en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	197–199
Titels	0 WTA, 4 ITF
Hoogste positie	45e (22 mei 1989)
Olympische Spelen	1e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Australian Open	3e ronde (1988, 1992)
Roland Garros	3e ronde (1986, 1988)
Wimbledon	3e ronde (1985)
US Open	3e ronde (1993)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	185–170
Titels	2 WTA, 3 ITF
Hoogste positie	27e (24 oktober 1988)
Grandslamresultaten
Australian Open	3e ronde (1988, 1996)
Roland Garros	halve finale (1987)
Wimbledon	kwartfinale (1986)
US Open	kwartfinale (1988, 1989)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans	17–21
Grandslamresultaten
Australian Open	kwartfinale (1989)
Roland Garros	3e ronde (1984, 1987)
Wimbledon	finale (1989)
US Open	kwartfinale (1986, 1987)
Laatst bijgewerkt op: 6 december 2018
Portaal    Tennis

Jennifer Margaret Byrne (Perth, 25 februari 1967) is een voormalig tennisspeelster uit Australië. Byrne was actief in het proftennis van 1983 tot 1997.

In 1985 won Byrne de titel in het meisjesenkelspel op het Australian Open – in de finale versloeg zij landgenote Louise Field.

Byrne debuteerde in oktober 1983 op het ITF-toernooi van Canberra (Australië) – op dit grastoernooi bereikte zij de kwartfinale. Zij stond in 1984 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Wyong (Australië), eveneens op grasbanen – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Nieuw-Zeelandsche Michelle Parun te verslaan. In totaal won zij vier ITF-titels, de andere drie in 1991 op hardcourt.

In november 1983 speelde Byrne voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het grastoernooi van Brisbane. In november 1984 speelde zij voor het eerst op een grandslamtoernooi, op het Australian Open, waar zij de tweede ronde bereikte – ook dit toernooi werd destijds nog op gras gespeeld. Zij stond in 1989 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Palm Springs – zij verloor van de Bulgaarse Manuela Maleeva. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 45e plaats, die zij bereikte in mei 1989.

Nadat zij een groot deel van 1991 niet op het professionele circuit had gespeeld, werd zij in 1992 door de WTA tot "Comeback Player of the Year" uitgeroepen.^[1] In juni had zij de finale bereikt op het WTA-toernooi van Birmingham – deze verloor zij van de Nederlandse Brenda Schultz.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op ieder van de vier grandslamtoernooien.

Byrne behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in oktober 1983 op het ITF-hardcourttoernooi van Sydney (Australië), samen met landgenote Amanda Tobin. Zij stond de week erna voor het eerst in een finale, op het ITF-hardcourttoernooi van Tanglewood (Australië), weer samen met Amanda Tobin – hier veroverde zij haar eerste titel, door het duo Debbie Mills en Chris Newton te verslaan. In totaal won zij drie ITF-titels, de laatste in 1995 in Port Pirie (Australië).

In november 1983 speelde Byrne voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het grastoernooi van Brisbane, samen met landgenote Janet Fallis. Zij stond in 1986 voor het eerst in een WTA-finale, op het graveltoernooi van Lugano, samen met landgenote Janine Tremelling – zij verloren van het Amerikaanse koppel Elise Burgin en Betsy Nagelsen. In 1987 veroverde Byrne haar eerste WTA-titel, op het overdekte Virginia Slims-toernooi van Indianapolis, samen met landgenote Michelle Jaggard, door het Amerikaanse koppel Beverly Bowes en Hu Na te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de andere in oktober 1988 in Nashville, samen met landgenote Janine Tremelling. Hiermee bereikte zij haar hoogste notering op de WTA-ranglijst: de 27e plaats.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale op Roland Garros 1987, met de Amerikaanse Kathy Rinaldi aan haar zijde.

Reeds in 1982, op vijftienjarige leeftijd, stond Byrne op het gras van Wimbledon, samen met landgenoot A.D. Roche^[2] – zij bereikten de derde ronde. In 21 grandslamdeelnames in deze discipline bereikte Byrne in 1989 de finale op Wimbledon, aan de zijde van landgenoot Mark Kratzmann, door onder meer de titel­ver­de­digers Garrison/Stewart en het derde reekshoofd Nagelsen/Leach te verslaan – in de eindstrijd moesten zij in de derde set hun meerdere erkennen in de Tsjechische Jana Novotná en Amerikaan Jim Pugh.

In de periode 1985–1992 maakte Byrne deel uit van het Australische Fed Cup-team – zij werd uitsluitend voor dubbelspel ingezet, en behaalde daarin een winst/verlies-balans van 5–1. In 1992 speelde zij de halve finale van de Wereldgroep, waar haar team verloor van de Spaanse dames.

nr.	finale	toernooi	ondergrond	tegenstandster	score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1.	1989-03-12	WTA Palm Springs	hardcourt	Manuela Maleeva	4-6, 1-6
2.	1992-06-14	WTA Birmingham	gras	Brenda Schultz	2-6, 2-6

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstandsters	score
gewonnen finales
1.	1987-11-01	WTA Indianapolis	hardcourt (i)	Michelle Jaggard	Beverly Bowes Hu Na	6-2, 6-3
2.	1988-10-23	WTA Nashville	hardcourt (i)	Janine Tremelling	Elise Burgin Rosalyn Fairbank	7-5, 6-7, 6-4
verloren finales
1.	1986-05-25	WTA Lugano	gravel	Janine Tremelling	Elise Burgin Betsy Nagelsen	2-6, 3-6
2.	1987-01-11	WTA Sydney	gras	Janine Tremelling	Betsy Nagelsen Elizabeth Smylie	7-6, 5-7, 1-6
3.	1988-05-08	WTA Rome	gravel	Janine Tremelling	Jana Novotná Catherine Suire	3-6, 6-4, 5-7
4.	1988-05-22	WTA Straatsburg	gravel	Janine Tremelling	Manon Bollegraf Nicole Provis	5-7, 7-6, 3-6
5.	1994-01-09	WTA Brisbane	hardcourt	Rachel McQuillan	Laura Golarsa Natalia Medvedeva	3-6, 1-6
6.	1994-01-15	WTA Hobart	hardcourt	Rachel McQuillan	Linda Harvey-Wild Chanda Rubin	5-7, 6-4, 6-7
7.	1994-02-06	WTA Auckland	hardcourt	Julie Richardson	Patricia Hy Mercedes Paz	4-6, 6-7

nr.	finale	toernooi	ondergrond	partner	tegenstanders	score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1.	1989-07-09	Wimbledon	gras	Mark Kratzmann	Jana Novotná Jim Pugh	4-6, 7-5, 4-6	details

nr.	finale	toernooi	dotatie	ondergrond	tegenstandster in finale	score
1.	1984-10-14	Wyong	$10.000	gras	Michelle Parun	6-2, 6-2
2.	1991-08-25	Jakarta	$25.000	hardcourt	Tanya Soemarno	6-0, 6-2
3.	1991-11-17	Mount Gambier	$25.000	hardcourt	Kristin Godridge	0-6, 6-4, 6-4
4.	1991-12-08	Perth	$10.000	hardcourt	Kate McDonald	6-2, 6-4

nr.	finale	toernooi	dotatie	ondergrond	partner	tegenstandsters in finale	score
1.	1983-10-30	Tanglewood	$10.000	hardcourt	Amanda Tobin	Debbie Mills Chris Newton	5-7, 6-2, 7-5
2.	1991-10-13	Matsuyama	$10.000	hardcourt	Paulette Moreno	Jennifer Saret Yi Jingqian	1-6, 6-4, 6-4
3.	1995-12-10	Port Pirie	$25.000	hardcourt	Catherine Barclay	Mareze Joubert Joanne Limmer	6-1, 6-3

toernooi	1984	1985	1986	1987	1988	1989		1992	1993	1994	w-v
Australian Open	2R	1R	g.t.	2R	3R	2R		3R	1R	1R	7-8
Roland Garros	–	–	3R	1R	3R	1R		1R	2R	–	5-6
Wimbledon	–	3R	2R	1R	1R	1R		1R	1R	2R	4-8
US Open	–	–	2R	–	1R	1R		1R	3R	–	3-5

toernooi	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990		1992	1993	1994	1995	1996	w-v
Australian Open	1R	1R	2R	g.t.	2R	3R	1R	–		2R	1R	1R	1R	3R	7-11
Roland Garros	–	1R	–	3R	HF	KF	1R	2R		–	1R	3R	–	–	12-8
Wimbledon	–	–	–	KF	2R	2R	3R	1R		1R	1R	2R	–	–	8-8
US Open	–	–	–	2R	2R	KF	KF	2R		1R	–	2R	–	2R	11-8

toernooi	1982		1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990		1994	w-v
Australian Open	–		–	–	g.t.	2R	1R	KF	–		–	3-3
Roland Garros	–		3R	–	–	3R	1R	–	1R		1R	2-5
Wimbledon	3R		1R	1R	1R	2R	2R	F	1R		1R	8-9
US Open	–		–	–	KF	KF	1R	1R	–		–	4-4

• (en) Profiel van Jenny Byrne op de website van de WTA
• (en) Profiel van Jenny Byrne op de website van de ITF
• (en) Profiel van Jenny Byrne op de website van de Billie Jean King Cup
• (en) Profiel van Jenny Byrne op sports-reference.com (gearchiveerd)
• (en) Profiel van Jenny Byrne op olympedia.org
• (en) Origineel profiel van Jenny Byrne op de website van de WTA