|
Paul Witteman
Paulus Godefridus (Paul) Witteman (Bloemendaal[1], 14 oktober 1946) is een Nederlands journalist en televisiepresentator die voornamelijk bekend werd van tv-programma's van de VARA. Jeugd en opleidingPaul Witteman groeide op in Overveen[2][3] als zoon van KVP-politicus P.J. Witteman (minister in 1947-'48) en Johanna Cecilia Andriessen (een zuster van componist Hendrik Andriessen). Na de HBS ging Witteman aan het conservatorium studeren met als hoofdvak schoolmuziek en daarnaast als bijvak piano en fluit, maar hij stopte na een jaar omdat hij, naar eigen zeggen, "domweg niet goed genoeg" was. Ook met de studie politicologie die hij daarop volgde, stopte hij na een jaar. Carrière Via het dagblad De Tijd en het weekblad Elsevier kwam Witteman bij de VARA-radio terecht. Hij was eindredacteur en verslaggever voor De stand van zaken, verslaggever voor Dingen van de dag en was medepresentator van In de Rooie Haan. In 1980 maakte hij zijn televisiedebuut in het programma Wat voor weer zou het zijn in Den Haag, maar het resultaat was onder de maat, zodat hij voorlopig terugkeerde naar de radio. Sinds 1986 is Witteman toch, dankzij toenmalig directeur Marcel van Dam, een van de VARA-gezichten geworden, te beginnen met de actualiteitenrubriek Achter het Nieuws, later met NOS-Laat gefuseerd tot NOVA. In NOVA was hij, na enige onderbrekingen, voor het laatst te zien aan het einde van het seizoen 2005-2006, vooral in het vrijdagse praatprogramma NOVA Politiek. Wittemans reputatie als een van Nederlands beste interviewers heeft hij ook te danken aan enkele andere programma's. Met name De ronde van Witteman, over mensen met persoonlijke problemen, maakte in de jaren negentig veel indruk. Ook presenteerde hij het dagelijkse praatprogramma B&W (Barend & Witteman), afgewisseld met Sonja Barend. Enkele andere programma's die Witteman presenteert of presenteerde:
Witteman kreeg in 1983 de J.B. Broekszprijs (samen met Peter de Bie voor de reportage over de Zaak-Ineke Stinissen). Hij werd uitgeroepen tot Omroepman van het Jaar 1995.[5] In 1998 won Witteman de Zilveren Nipkowschijf en in 2001 werd hij tijdens het gala rond de Gouden Televizier-Ring uitgeroepen tot beste mannelijke televisiepersoonlijkheid. Hij kreeg daarvoor de Zilveren Televizier-Ster. In mei 2022 werd hem de Ere Zilveren Nipkowschijf voor zijn hele oeuvre toegekend. Witteman had jarenlang een wekelijkse column in de VARAgids. In de Volkskrant schreef hij wekelijks een column over klassieke muziek. Van deze columns zijn inmiddels drie boekjes uitgekomen. In 2006 schreef hij het Boekenweekessay Erfstukken, waarin hij op zoek gaat naar het geheim van muzikaliteit. Op 24 mei 2014 werd een portret van Witteman uitgezonden in het programma TV Monument van Han Peekel. Op 13 juni 2022 zond BNNVARA onder de titel Witteman 75 een portret uit waarin vakgenoten over hem spraken. PrivélevenPaul Witteman heeft een dochter en uit een tweede huwelijk twee zonen. Wijlen Ernst-Paul Hasselbach was Wittemans schoonzoon. De culinair journaliste en columniste Sylvia Witteman is een nicht, zij is de dochter van zijn broer Wim Witteman, die enige tijd dirigent van het Ricciotti Ensemble was. Paul Witteman is lid van het comité van aanbeveling van het Helen Dowling Instituut te Utrecht, dat zorg draagt voor begeleiding bij mensen met kanker. Bibliografie
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
 Zie de categorie Paul Witteman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Information related to Paul Witteman |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
