Paul de Man (6 december 1919 – 21 december 1983), ook Deman of De Man, was een Belgische deconstructionistische literaire criticus en onderzoeker. Hij was een neef van de BWP-politicus Hendrik de Man.

Eind jaren 50 promoveerde hij aan de Harvard-universiteit. Hij doceerde aan de Cornell-universiteit, de Johns Hopkins-universiteit, de Universiteit Zürich en Yale-universiteit. In die laatste instelling voor hoger onderwijs maakte hij deel uit van de Yale School of deconstruction. Toen hij overleed aan kanker was hij er Sterling Professor of the Humanities, de hoogste onderscheiding voor professoren in Yale.^[1]

Na zijn dood zijn bijna 200 stukken van zijn hand ontdekt die hij gedurende de Tweede Wereldoorlog schreef voor collaborerende kranten, waaronder enkele impliciet en ook expliciet antisemitische artikelen. Deze artikelen veroorzaakten een schandaal en veranderden de kijk op zijn leven en werk.

• Barish, Evelyn (2014). The Double Life of Paul de Man. W. W. Norton/Liveright & Company, New York. ISBN 978-0-87140-326-1. Geraadpleegd op 3 May 2014.
• Hamacher, Werner, Hertz Neil H.; Keenan Thomas (August 1, 1988). Responses: On Paul de Man's Wartime Journalism. University of Nebraska Press. ISBN 978-0803272439.