|
Pulp Fiction
Pulp Fiction is een Amerikaanse misdaadfilm uit 1994 onder regie van Quentin Tarantino. Deze film wordt gezien als de beste film die Quentin Tarantino gemaakt heeft en als grondlegger van de postmoderne film. Pulp Fiction wordt door critici dan ook gezien als een van de beste films en een mijlpaal in de filmgeschiedenis. In 2013 werd de film opgenomen in het National Film Registry van de Library of Congress. De titel is een verwijzing naar de pulpmagazines die in de jaren twintig tot vijftig in de Verenigde Staten werden uitgegeven. Deze bladen bevatten verhalen met vaak veel geweld, bijzondere dialogen en op de voorpagina stonden vaak schaars geklede vrouwen. De film wordt op dezelfde manier gekenmerkt door een combinatie bijzondere dialogen (dan weer over een simpel onderwerp en dan weer over religie) en extreem geweld. Het geheel bestaat uit vijf individuele verhaallijnen, die elkaar gaandeweg ontmoeten en beïnvloeden.[1] Pulp Fiction werd genomineerd voor zeven Oscars, waarvan die voor het scenario — van Tarantino en Roger Avary — daadwerkelijk werd gewonnen. Daarnaast kreeg de film meer dan veertig andere prijzen toegekend, waaronder de Gouden Palm van het Filmfestival van Cannes 1994, een Golden Globe (beste scenario), twee BAFTA Awards (beste scenario en beste bijrolspeler - Samuel L. Jackson), drie Film Independent Spirit Awards (beste film, beste regisseur - Quentin Tarantino, en beste hoofdrolspeler - Jackson). De film betekende een nieuwe doorbraak voor John Travolta die tot dan vooral komedierollen speelde en nadien voor serieuze en meer masculiene rollen werd gecast.[1] VerhaalDe film vertelt vijf verhalen, die in een niet-chronologische volgorde getoond worden. Elk verhaal afzonderlijk speelt zich wel chronologisch af. De vijf verhalen zijn ook onderling verweven, waarbij Vincent de enige is die in alle verhalen een rol speelt.
Ergens halverwege de film, in het deel The Gold Watch, wordt Vince (die toch de centrale persoon is) vermoord maar in het laatste deel loopt hij samen met Jules het restaurant uit. Doordat de verhalen niet in chronologische volgorde verteld worden is het dus mogelijk dat de hoofdpersoon halverwege de film vermoord wordt en er toch een happy ending volgt.[1] Proloog: The Diner Part IPumpkin (Tim Roth) en Honey Bunny (Amanda Plummer) zijn twee overvallers aan het ontbijt in een Californisch wegrestaurant (een "diner"). Omdat drankwinkels overvallen te gevaarlijk geworden is, besluiten ze het restaurant waar ze zitten te overvallen. De begingeneriek rolt over het scherm, begeleid door surfrocker Dick Dales Misirlou. Vincent & JulesTwee huurmoordenaars, Vincent Vega (John Travolta) en Jules Winnfield (Samuel L. Jackson), moeten voor hun werkgever Marsellus Wallace (Ving Rhames) een koffertje terughalen. Vincent is net terug uit Amsterdam, en uit zijn verwondering over het feit dat men in Nederland mayonaise op frieten doet en coffeeshops een vertrouwd gegeven in het straatbeeld zijn. Nonchalant vallen ze binnen bij het trio dat Marsellus' koffer heeft. Ze staan op het punt om een hamburgermenu van "Big Kahuna Burger" te eten en na wat intimiderende smalltalk over het gestolen geld en over hamburgers vraagt Jules of hij de hamburger en de frisdrank mag proeven. Jules en Vincent doden een kompaan van Brett en daarna Brett zelf, maar niet voor Jules zijn traditiegetrouwe "Ezechiël 25:17"-speech heeft gehouden. Vincent Vega And Marsellus Wallace's WifeIn een nachtclub geeft Marsellus Wallace bokser Butch Coolidge (Bruce Willis) instructies voor Butch' volgende wedstrijd. In ruil voor een enveloppe vol geld moet Butch zich in de vijfde ronde van de wedstrijd laten neerslaan. Op die manier kan Marsellus veel geld verdienen bij de bookmakers. Vincent en Jules komen binnen om de koffer af te leveren. Vincent koopt heroïne bij een dealer genaamd Lance. De heroïne is van goede kwaliteit en Vincent spuit er meteen wat van. 's Avonds moet hij op verzoek van Marsellus diens vrouw, Mia (Uma Thurman), uit eten nemen. Zij neemt hem mee naar een restaurant in de stijl van de jaren 50. Ze eten en praten over Mia's (korte) carrière op het televisiescherm. Mia dwingt Vincent mee te doen aan een danswedstrijd, gehouden in het restaurant. Later die avond keren ze terug in Mia en Marsellus' huis met de prijsbeker van de wedstrijd. Als Vincent even naar het toilet is, vindt Mia in zijn jas de heroïne. Zij denkt echter dat het cocaïne is, ze snuift een lijntje en valt bewusteloos door een overdosis. Als Vincent haar aantreft schiet hij in paniek en rijdt per auto naar zijn dealer Lance. Kwaad geeft Lance hem een spuit adrenaline, die Vincent rechtstreeks in Mia's hart moet inspuiten. Mia komt weer bij bewustzijn en ze besluiten de gebeurtenis voor Marsellus geheim te houden. The Gold WatchFlashback: een vijfjarige Butch krijgt het gouden horloge dat van zijn vader is geweest, die gesneuveld is in de Vietnamoorlog. De soldaat (Christopher Walken) die hem het horloge komt bezorgen vertelt Butch over het wedervaren van het horloge. Heden: Butch wint het gevecht dat hij moest verliezen en slaat z'n tegenstander dood. Buiten stapt hij in de taxi van Esmerelda Villalobos, die het gevecht op de radio heeft gevolgd. Omdat Marsellus hierdoor natuurlijk véél geld heeft verloren moeten Butch en zijn vriendin Fabienne meteen 's ochtends vroeg vluchten. Na een nacht in een motel blijkt 's ochtends dat Fabienne het gouden horloge is vergeten. Butch krijgt een woede-aanval, maar besluit dan naar huis te gaan om het op te halen. Daar lijkt niemand aanwezig te zijn. Hij vindt zijn horloge en besluit even "Pop Tarts" in de broodrooster klaar te maken. Dan valt zijn oog op een machinegeweer dat hij snel oppakt. Vervolgens hoort hij de wc doorspoelen en ziet Vincent naar buiten komen. Ze kijken elkaar enkele seconden aan tot plots het brood uit de broodrooster springt en Butch daarop Vincent doodschiet. Butch vlucht meteen weg, mét het horloge. Op weg naar Fabienne ziet hij Marsellus lopen. Die herkent hem ook, maar voor hij iets kan doen rijdt Butch hem aan, maar deze wordt hierop door een andere auto aangereden. Beide mannen komen bij bewustzijn en Marsellus, gewapend, gaat achter Butch aan. Butch vlucht een pandjeshuis in, waar ze beginnen te vechten. Maynard, de winkeleigenaar, richt een geweer op beiden en slaat hen bewusteloos. Als ze weer bijkomen zijn Marsellus en Butch vastgebonden. Maynard ontvangt dan Zed, een homoseksuele beveiligingsbeambte. Een man genaamd "The Gimp", compleet gehuld in een leren SM-pak, wordt tevoorschijn gehaald. Zed doet een aftelrijmpje en besluit eerst Marsellus in een nabijgelegen kamertje te nemen. The Gimp moet ondertussen Butch in de gaten houden. Terwijl Marsellus anaal verkracht wordt, bevrijdt Butch zichzelf en slaat de Gimp bewusteloos. Butch wil vluchten, maar besluit dan Marsellus te bevrijden. Met een samoeraizwaard vermoordt hij Maynard en bevrijdt Marsellus. Marsellus schiet Zed in zijn kruis waardoor die lijdend op de grond valt. Marsellus besluit samen met enkele "pipe-hittin' niggers" Zed middeleeuws te gaan martelen en zegt dat het nu 'cool' is tussen hem en Butch, mits Butch voortaan uit Los Angeles wegblijft. Met de motor (chopper) van Zed gaat Butch weer naar het motel en hij rijdt weg met Fabienne. The Bonnie SituationDe kijker keert weer terug naar de scène waarin Brett en zijn kompanen worden gedood. Er blijkt nog een vierde man in het appartement aanwezig te zijn en hij springt plots de kamer in. Hij begint wild op hen te schieten, tot zijn kogels op zijn. Vincent en Jules blijken niet geraakt en schieten hem dood. Jules vindt het feit dat ze zoiets overleefd hebben een "daad van God". Vincent noemt het echter toeval. Ze gaan weg en nemen Marvin, Jules' informant, mee. In de auto zegt Jules met pensioen te willen gaan, omdat God hem liet zien dat hij moest stoppen met dit werk. Dan schiet Vincent per ongeluk Marvin door het hoofd. Ze gaan naar ene Jimmie (gespeeld door Quentin Tarantino zelf) om de boel op te ruimen. Jimmie is niet blij met de twee, zeker niet omdat zijn vrouw Bonnie zo kan thuiskomen. Jules belt Marsellus, die belooft dat "The Wolf" er binnen 10 minuten aan komt. 9:37 minuten later arriveert Winston Wolfe, "probleemoplosser". The Wolf geeft opdrachten: lijk achterin, auto schoonmaken, Jimmies lakens erin. Vincent en Jules maken de auto schoon, vervolgens worden ze zelf gewassen en krijgen schone, doch sullige kleren aan. De auto wordt naar een bevriende sloperij gebracht, waarna The Wolf vertrekt. Vincent en Jules gaan ontbijten in een wegrestaurant. Epiloog: The Diner Part IIVince en Jules zitten in het wegrestaurant uit het begin van de film en praten verder over het vermeende mirakel en over met pensioen gaan. Vincent gaat naar de wc. Pumpkin en Honey Bunny beginnen hun overval. Iedereen moet stil blijven zitten of liggen. De kassa wordt geplunderd en iedereen moet zijn portemonnee afgeven. Aangekomen bij Jules, geeft Jules zijn portemonnee ("The one that says Bad Motherfucker"), maar niet de koffer. Op eis van Pumpkin opent Jules de koffer. Pumpkin kijkt vol verwondering naar de inhoud (die voor de kijker onbekend blijft, een zogenaamde MacGuffin), wat Jules de kans geeft Pumpkin te ontwapenen en hem onder schot te houden. Honey Bunny richt nu haar wapen op Jules. Jules maant iedereen zo cool als Fonzie te zijn. Dan komt Vincent weer binnen en trekt zijn pistool, maar Jules weet hem ook te kalmeren. De overvallers mogen de koffer niet houden, maar de inhoud van Jules' portemonnee wel (ca. $ 1500). Jules legt uit dat hij nu Ezechiël 25:17 anders interpreteert, en hun genade schenkt. De overvallers mogen het restaurant uitlopen. Vervolgens doen Jules en Vincent hetzelfde. Jules en Vincent lopen nu samen het restaurant uit waardoor de film toch een happy end heeft. Rolverdeling
Moorden in Pulp FictionIn volgorde van de film
MuziekVoor de film werd geen eigen muziek gecomponeerd. In plaats daarvan werd een combinatie van bestaande surf, Rock-'n-roll, soul en popmuziek gebruikt. Surfmuziek vormde de basis waardoor deze muziek bij veel mensen een andere associatie heeft gekregen en niet meer in verband wordt gebracht met surfen. De nummers Girl, You'll Be a Woman Soon van Neil Diamond uit 1967 en Son of a Preacher Man van Dusty Springfield uit 1968 kregen hernieuwde bekendheid. Bij de film werd een cd uitgebracht met de soundtrack. Deze bestond uit de verschillende nummers en enkele dialogen. Bekende nummers zijn: Jungle Boogie van Kool & The Gang uit 1973, Let's stay together van Al Green uit 1971, Bustin' Surfboards van The Tornadoes uit 1962, Lonesome Town van Ricky Nelson uit 1958, Flowers on the wall van The Statler Brothers uit 1965, You never can tell van Chuck Berry uit 1964 en Surf Rider van The Lively Ones uit 1963. De kofferDe inhoud van de koffer blijft een mysterie. De koffer wordt in de film tweemaal geopend en beide keren is er een oranje gloed te zien. De tweede keer is Pumpkin ook echt onder de indruk. Tarantino heeft ooit in een interview benoemd dat de inhoud belangrijk is voor het verhaal, een zogenaamde MacGuffin in het plot en dat wanneer de kijkers dit zouden weten, ze anders naar de film zouden kijken. Hij hield deze informatie dan ook geheim. Er zijn verschillende theorieën die de ronde doen over de inhoud. Zo zou de koffer wellicht de inhoud uit een koffer uit Reservoir Dogs bevatten. Dat zouden mogelijk diamanten zijn. Een ander idee is dat de koffer de ziel van Marsellus Wallace bevat. In 2023 kwam een stripboek uit over Tarantino. Hierin werd een koffer getoond met daarin een Oscar en een Gouden Palm. Deze prijzen heeft de film inderdaad gewonnen. Het is twijfelachtig of dit inderdaad de visie van de regisseur was. Het oranje licht dat uit de koffer schijnt is geïnspireerd op een scène uit de film Kiss Me Deadly uit 1955. De cijfercombinatie van de koffer is 666, het Getal van het Beest. SymboliekDe film zit vol met subtiele hommages aan andere films. Zo zijn, voor de oplettende kijker, in het pandjeshuis allerlei voorwerpen te zien uit cultfilms. Tijdens het avondje uit in jaren vijftig-stijl in de "Jack Rabbit Slim" bestelt Mia een milkshake. De ober vraagt of ze de "Martin & Lewis" of "Amos & Andy" wil hebben. Dit zijn verwijzingen naar twee komische duo’s uit de jaren vijftig. Dean Martin en Jerry Lewis, twee witte komieken verwijzen naar de vanillesmaak. Amos 'n' Andy was een sitcom met twee zwarte komieken en deze verwijzen naar de chocoladesmaak. Mia kiest voor de vanillesmaak. Net voordat ze naar binnen gaan in de "Jack Rabbit Slim" gebaart Mia met een gestippelde rechthoek dat Vincent niet moeilijk moet doen maar gewoon mee moet komen. Dit slaat op de Engelse uitdrukking "Be there or be square". Ezechiël 25:17Ezechiël 25:17 is een passage uit de Bijbel. Het is zo'n beetje Jules' leidmotief, eerder in de film vond hij het een coole proloog tot een executie. In Captain America: The Winter Soldier staat op de grafsteen van Nick Fury de eerste zin van Ezechiël 25:17, de passage uit de Bijbel die Jules Winnfield enkele keren opzegt in Pulp Fiction. Beide personages worden gespeeld door Samuel L. Jackson. Engels
Nederlands
Als Ringo "de zwakke" is, dan is Jules "de tirannie van kwade mannen". Overigens is Jules' tekst niet Ezechiël 25:17 maar een compilatie van verschillende passages uit de bijbel, waaronder Ezechiël 25:17. Het vers Ezechiël 25:17 zelf luidt: "En ik zal geweldig wraak nemen op hen en ze gruwelijk straffen; en ze zullen erkennen dat ik de Heer ben als ik mijn wraak aan hen voltrek". Fouten
Trivia
Prijzen en nominaties
Kansas City Film Critics Circle Awards
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
 ·  ·  |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
_poster.jpg){kind=link}