|
La Ròca Timbaud
La Ròca Timbaud (Laroque-Timbaut en francés) es una comuna agenesa situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània. Geografia ToponimiaLa prononciacion es [la'rrɔkɔ tiŋ'baw]. Las fòrmas ancianas son : las parrochias de las gleysas de Nostra Donna Sancta Maria de Puch de Larroqua en 1270, castrum de Rupe Theobaldi cum suis parrochiis, en latin, en 1271, prope Rupem Teobaldi, en latin, al sègle XIII, parrochia Rupe Theobaldi et Beate Marie de Podio, en latin, al sègle XIII, eccl. de la Rocathimbaule al sègle XIII, parr. S. Marie de Podio prope Rocauthibauldi, en latin, al sègle XIII, de Ruppe Teobaldi, en latin, en 1293, castrum Rupes Theobaldi, en latin, en 1307-1317, capella rupis Theobaldi en 1326, eccl. Beate Marie de Podio alias Rupis Theobaldi, en latin, La Roca Thimbault al sègle XIV, ecclesia B. Maria de Rupetheobaldi, en latin, al sègle XVI o XVII[1]. Segon Dauzat, lo primièr element es lo prelatin *rocca, [absent del latin classic, aquí perqué los escribas ne donan sovent la traduccion rupes]. Ròca prenguèt lo sens de « puèg, tuca, mont rocassós », puèi de « castèl fòrt bastit sul puèg », puèi de « castèl fòrt, fortalesa ». Lo segond element es un nom d'òme[2]. Negre e Astor citats per Bénédicte Boyrie-Fénié, precisan que la vila tresplomba una comba escalabrosa. Lo nom de persona es Tibaud, puèi atraccion de l'occitan timbal[1]. Dins la practica locala lo determinant Timbaud es pas utilizat. Bénédicte Boyrie-Fénié accèpta las solucions precedentas. Lo nom germanic [latinizat en] Theo(de)baldus foguèt benlèu influenciat pel mot timbal[1]. En realitat, i a benlèu una explicacion intèrna. Lo nom *Titbaud [tib'baw] o [tid'baw], riscant de pèrdre la primièra consonanta del grop, renforcèt son articulacion en lo mudant en (-m)b- per una sòrta de dissimilacion. Lo grope consonantic -mb- es plan mai solide e de melhor articular que -bb- o -db-. La solucion pus generala es l'amudiment del primièr element del grop consonantic : Tibal(d), Tibau(d), mès a cada amudiment i a de resisténcias. Una prova d'aquela tendéncia locala a refusar l'amudiment de l'oclusiva que precedís b es la curiosa fòrma del tèxte de las Costumas, Tigbaut, tanlèu lo sègle XIII[3]. Coma las latinizacions de l'epòca son en Theobald-, podèm pas dobtar qu'aquela grafia respècta mai o mens fidèlament la realitat fonetica. IstòriaGlèisa de Santa Maria del Puèg (anc.) de la Ròca, de Sent German, de Sent Pèir d'Aurival (anc. Auretval). AdministracionDemografia
Luècs e monumentsPersonalitats ligadas damb la comunaVeire tanbenLigams extèrnes
Nòtas
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
