Ślepowron żółtoczelny

Ślepowron żółtoczelny
	Nyctanassa violacea
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pelikanowe
Podrząd	czaplowce
Rodzina	czaplowate
Rodzaj	Nyctanassa
Gatunek	ślepowron żółtoczelny
Synonimy
	Ardea violacea Linnaeus, 1758; Nycticorax violaceus (Linnaeus, 1758);
	Ardea violacea Linnaeus, 1758; Nycticorax violaceus (Linnaeus, 1758);
Podgatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; w sezonie lęgowym występuje przez cały rok zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ślepowron żółtoczelny^[4] (Nyctanassa violacea) – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Występuje w Ameryce Północnej i Południowej. Mniej pospolity niż ślepowron. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Morfologia

Długość ciała 56–71 cm. Dorosłe – szare pióra, głowa czarna, biała plama za okiem; żółtawe czoło przechodzi w biały kolor na ciemieniu. Dziób silny, gruby, różowawy. Młode – brązowe, jasne plamki na grzbiecie i drobne kreski na spodzie ciała; nogi żółte.

Zasięg, środowisko

Mangrowe bagna, zarośnięte moczary, środkowo-wschodnia Ameryka Północna do północnej i wschodniej Ameryki Południowej.

Podgatunki

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków N. violacea^[5]:

N. v. violacea (Linnaeus, 1758) – środkowe i wschodnie USA do wschodniego Meksyku i wschodniej Kostaryki
N. v. bancrofti Huey, 1927 – zachodni Meksyk do zachodniej Nikaragui, wyspa Socorro (na Pacyfiku), Indie Zachodnie
N. v. caliginis Wetmore, 1946 – Panama i zachodnia Kolumbia do Peru
N. v. cayennensis (J.F. Gmelin, 1789) – Panama i Kolumbia do północno-wschodniej i wschodniej Brazylii^[2]
N. v. pauper (P.L. Sclater & Salvin, 1870) – Galapagos

Populacja z Socorro przez niektórych autorów zaliczana jest do odrębnego podgatunku N. v. gravirostris (van Rossem, 1943)^[2].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ślepowron żółtoczelny klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)^[3]. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na 400 tysięcy osobników^[6]. Globalny trend liczebności oceniany jest jako stabilny, choć u niektórych populacji nie jest on znany^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Nyctanassa violacea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Yellow-crowned Night-heron (Nycticorax violaceus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Nyctanassa violacea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae Leach, 1820 - czaplowate - Herons (Wersja: 2016-03-19). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-03].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
↑ Yellow-crowned Night-Heron Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).

Bibliografia

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Yellow-crowned Night-Heron. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Nyctanassa violacea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Yellow-crowned Night-heron (Nycticorax violaceus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).

[iucn-3] Nyctanassa violacea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae Leach, 1820 - czaplowate - Herons (Wersja: 2016-03-19). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-03].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-03]. (ang.).

[aablh-6] Yellow-crowned Night-Heron Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]