Świślina (do roku 2001 Świślina Górna) – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Pawłów[4][5]. Leży nad rzeką Świśliną.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Historia
W połowie XV Świślina (także Świślino) według opisu Jana Długosza, wieś w parafii Świętomarz, stanowiąca własność biskupa krakowskiego, miała 10 łanów kmiecych. Od 9 łanów płaciła dziesięcinę snopową kościołowi w Krynkach, a z jednego łanu plebanowi w Świętomarzy (Długosz Liber beneficiorum t.II, s.462)[6].
Według registru poborowego powiatu sandomierskiego z roku 1578 biskup krakowski płacił pobór od 10 osad, 10 łanów i 1 zagrodnika, a także dwóch komorników biednych (Pawiński, Małop., 191). (opis podaje Bronisław Chlebowski SgKP)[6]
Wieś należała do kluczu bodzentyńskiego dóbr biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim.
W miejscowości znajdował się w XVIII wieku młyn i karczma.[7]
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 roku było tu 87 mieszkańców żyjących w 14 domach. Spis z roku 1890 podaje że Świślina posiadała 39 domów zamieszkałych przez 273 mieszkańców z gruntem 482 morgi należącym do włościan, były także 3 morgi dworskie (był to majorat rządowy).
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 138562
- ↑ Wieś Świślina w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1277 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b Świślina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 718 .
- ↑ p.167 Wysokość i struktura dochodu z dóbr biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w końcu XVIII wieku
