W niektórych opracowaniach z początku XXI w. jako data wprowadzenia dwuzłotówki do obiegu podawany był 31 stycznia 1925 r[2], a w innych tego samego autora – 31 maja 1924 r., czyli dzień wejścia w życie rozporządzenia o ustaleniu wzorów monet (Dz.U. z 1924 r. nr 45, poz. 476)[3].
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, poniżej rok emisji, dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, a w przypadku mennic w Paryżu, Birmingham i Londynie, znak mennicy[4][5][6][7][8]:
róg obfitości z lewej strony oraz pochodnia z prawej strony daty rocznej – Paryż,
litera H po dacie rocznej – Birmingham,
kropka po dacie rocznej – Londyn.
Rewers
Na tej stronie monety znajdują się półpostać kobiety z warkoczem na tle kłosów oraz cyfra „2" i napis „ZŁOTE”[4][5][6][7][8].
brytyjskiej Royal Mint w Londynie (1925 r., 10 800 000 szt.).
Opis
Moneta była bita według ustroju monetarnego wprowadzonego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 stycznia 1924 r. (znowelizowanym w kwietniu tego roku), w którym stanowiono o biciu, według jednego wzoru, monet 1, 2, 5 złotych w srebrze próby 750 i masie 5 gramów przypadających na 1 złoty. Ostatecznie, według tego rozporządzenia, do obiegu wprowadzono tylko monety jedno- i dwuzłotowe[1].
W przypadku dwuzłotówki, w 1924 roku zamówiono[10]:
7,5 mln sztuk w Paryżu,
12 mln sztuk w Birmingham i
6 mln sztuk w Filadelfii.
Po wprowadzeniu do obiegu 1 listopada 1924 r. pierwszych 800 000 szt. z Birmingham, stwierdzono istotną usterkowość tego nakładu i zdecydowano się na przeniesienie zamówienia do mennicy w Londynie, zrealizowanego ostatecznie w 1925 r.. Dnia 17 października 1924 dostarczono do Polski z Filadelfii 1,5 mln sztuk. Również i w tym przypadku stwierdzono znaczny odsetek wad. Mimo że monety te zostały wybite stemplem odwróconym, zdecydowano się na wprowadzenie 780 tys. sztuk do obiegu. Mennica w Filadelfii dokończyła złożone zamówienie bijąc monety z datą roczną 1925 stemplem zwykłym (nieodwróconym)[1].
Jedynie monety z datą roczną 1924 z Filadelfii wybite zostały stemplem odwróconym, wszystkie pozostałe, w tym te z Filadelfii z 1925 r. – stemplem zwykłym (nieodwróconym)[1].
Moneta 2 złote 1924 z mennicy z Filadelfii była w XX w. jedyną polską monetą wprowadzoną do powszechnego obiegu, która została wybita stemplem odwróconym[11].
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 5 listopada 1927 r. (Dz.U. z 1927 r. nr 97, poz. 855) zmieniono ustrój pieniężny, decydując między innymi o biciu monet dwuzłotowych w srebrze próby 500. Nigdy nie zrealizowano tego rozporządzenia ze względu na problemy mennicy w Warszawie związane z wyprodukowaniem krążków o takiej zawartości srebra. Wobec tego postanowiono w sierpniu 1932 r., że monety 2, 5, 10 złotych będą bite ze srebra próby 750 o masie 2,2 grama przypadających na 1 złoty[1].
Falsyfikat z epoki 2 złote 1925
Falsyfikat z epoki 2 złote 1925
Dwuzłotówki wzór 1924 często w okresie II Rzeczypospolitej były fałszowane. Zazwyczaj odlewano je w jasnym metalu, a później srebrzono. W sprawozdaniu mennicy za lata 1927–1930 odnotowano również istnienie fałszywych stempli tej monety. W kolejnych latach dwuzłotówki wzór 1924 stanowiły ponad połowę wykrywanych fałszerstw[1].
Ząbkowanie rantu dwuzłotówek bitych w poszczególnych mennicach różni się między sobą. Porównywanie wzoru rantu łatwo pozwala na wykrycie fałszerstw na szkodę kolekcjonerów będących przeróbkami innych oryginalnych egzemplarzy. Dotyczy to głównie odmian[1]:
z Birmingham (1924) – dostawiana litera H po 1924 na oryginałach z Paryża, na których usunięto wcześniej róg obfitości i pochodnię, oraz
egzemplarzy w stanie zachowania I z Filadelfii z 1925 r. – usuwana kropka po 1925 z oryginałów z Londynu z tego samego roku.
↑ abcdefghijJerzyJ.ChałupskiJerzyJ., Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec: Jerzy Chałupski, 2008, s. 162–172, ISBN 83-912223-4-9.
↑JanuszJ.ParchimowiczJanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 157, ISBN 83-87355-37-2.
↑JanuszJ.ParchimowiczJanuszJ., Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919–1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31, ISBN 978-83-87355-65-4.
↑ abcdJanuszJ.ParchimowiczJanuszJ., Monety Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939, wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 31–32,140–151, ISBN 978-83-87355-65-4.
↑ abCzesławC.KamińskiCzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1975, wyd. IV poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 18, 72–73.
↑ abCzesławC.KamińskiCzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1977, wyd. V poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977, s. 19, 81–82.
↑ abCzesławC.KamińskiCzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1982, wyd. VI poprawione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 19, 104, 105.
↑ abCzesławC.KamińskiCzesławC., Ilustrowany katalog monet polskich 1916–1987, wyd. VII zmienione i uzupełnione, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 21–22, 138–139.
↑JerzyJ.ChałupskiJerzyJ., Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec 2008, s. 162, ISBN 83-912223-4-9.
↑JanuszJ.ParchimowiczJanuszJ., Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 156–161, 195–374, 301–369, ISBN 83-87355-37-2.
