|
97 Pułk Piechoty (austro-węgierski)
Pobrzeżny Kraiński Pułk Piechoty Nr 97 (IR. 97) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii. Historia pułkuPułk został sformowany 1 stycznia 1883 roku w Puli z trzech batalionów liniowych wyłączonych ze składu Pułków Piechoty Nr 17, 22 i 79 oraz Batalionu Strzelców Polnych Nr 33[1]. Szefem pułku był król Serbii Milan I Obrenowić (1883[1]-1892) i generał piechoty Georg Freiherr von Waldstätten (1892-1918). Kolory pułkowe: różowy, guziki srebrne. Skład narodowościowy w 1914 roku 45% – Słoweńcy, 27% – Chorwaci, Serbowie, 20% – Włosi[2]. W latach 1903–1906 komenda pułku i wszystkie bataliony stacjonowały w Trieście. W latach 1907–1911 komenda pułku i wszystkie bataliony oprócz I stacjonowały w Trieście. I batalion stacjonował w Zizanie. W latach 1912–1914 komenda pułku i bataliony I i II stacjonowały w Bjelovarze. III batalion stacjonował w Trieście. IV batalion stacjonował w Karlovacu. W 1914 roku pułk, z wyjątkiem III batalionu, wchodził w skład 72 Brygady Piechoty należącej do 36 Dywizji Piechoty, która była podporządkowana komendantowi XIII Korpusu. III batalion pułku w Trieście wchodził w skład 55 Brygady Piechoty należącej do 28 Dywizji Piechoty (III Korpus). W czasie I wojny światowej wszystkie bataliony walczyły na froncie wschodnim, w składzie 2 Armii[3]. Bataliony pułku brały udział w walkach z Rosjanami w końcu 1914 roku w Galicji. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: Cmentarz wojenny nr 6 – Krempna, Cmentarz wojenny nr 22 – Jasło, Cmentarz wojenny nr 24 – Jasło, Cmentarz wojenny nr 217 – Januszkowice. Żołnierze
PrzypisyBibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||
