AMOS (moździerz)

AMOS
	; AMOS na podwoziu Patria AMV
	Dane podstawowe
Państwo	Finlandia/ Szwecja
Producent	Patria Hagglunds Oy
Typ pojazdu	samobieżny moździerz
Trakcja	zależnie od użytego podwozia
Załoga	1 (w kadłubie)+2 (w wieży)
	Historia
Prototypy	1994-2003
Produkcja	od 2005
	Dane techniczne
Masa	3600 kg (wieża)
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 x moździerz kal. 120 mm
	Użytkownicy
	Finlandia, Szwecja
	Multimedia w Wikimedia Commons

AMOS (Advanced Mortar System) – podwójny samobieżny moździerz kal. 120 mm. Może być umieszczony na różnych podwoziach: kołowych (np. Patria AMV), gąsienicowych (CV90), a nawet niewielkich okrętach (np. Stridsbat 90H^[2]).

Historia

Program stworzenia samobieżnego, wysokomobilnego i zautomatyzowanego moździerza kal. 120 mm został zapoczątkowany w roku 1996. W tym roku zawiązała się grupa robocza państw nordyckich z dominującym udziałem Finlandii i Szwecji, a program nazwano AMOS (Advanced Mortar System)^[3].

Projektowany moździerz miał być dostosowany do specyficznych warunków panujących w Skandynawii, a ponadto odpowiednio dobrze opancerzony i wyposażony w system ochrony ABC. Realizacją projektu zajęło się fińsko-szwedzkie konsorcjum Patria Hagglunds Oy z siedzibą w Tampere. Właścicielami spółki (w stosunku 50:50) są firmy Patria Vammas Oy oraz Hägglunds Vehicle AB^[3].

W roku 1996 przeprowadzono pierwsze testy moździerza AMOS-M ładowanego od wylotu lufy. Natomiast w roku 1997 przeprowadzono testy pierwszego prototypu wieży AMOS-TD z moździerzami ładowanymi od wlotu, w tym samym roku wieżę zintegrowano z podwoziem CV90. W roku 1998 wieżę zintegrowano z podwoziem kołowym XA-185^[3].

W roku 2000 w Finlandii rozpoczęły się próby wojskowe prototypu wieży (z automatycznym układem ładowania^[4]) oznaczonego jako PT1 osadzonego na podwoziu pojazdu XA-203. W roku 2002 analogiczne testy przeprowadzono w Szwecji. Próby wojskowe wykazały dużą celność moździerza AMOS – błąd kołowy trafienia wyniósł poniżej 25 m^[3]. Jednakże platforma kołowa w układzie 6x6 okazała się nieoptymalna, uznano, że lepszym rozwiązaniem jest podwozie w układzie 8x8^[1].

Opierając się na dobrych wynikach testów w roku 2003 Finlandia zamówiła 24 pojazdy AMOS na podwoziu Partia AMV 8x8 z półautomatycznym systemem ładowania^[4]. Latem 2004 roku przeprowadzono pierwsze testy moździerza AMOS osadzonego na doraźnie przystosowanym podwoziu AMV, a w ich wyniku powstał specjalnie dostosowany nośnik^[3].

W 28 marca 2006 roku Fińskim Siłom Zbrojnym dostarczono pierwsze dwa moździerze AMOS. Wariant osadzony na podwoziu AMV przeznaczony dla armii fińskiej oznaczono jako Granatkastarpansarfordon AMOS FIN^[4].

Zainteresowanie moździerzem AMOS wyraziła również Polska, 14 września 2006 roku na poligonie w Toruniu odbyło się pokazowe strzelanie moździerza przeznaczonego dla armii fińskiej (moździerz nr 3)^[5].

Dane techniczno-taktyczne

Kaliber – 120 mm
Liczba luf – 2
Długość lufy – 3000 mm
Masa wieży – 3600 kg
Kąt ostrzału w poziomie – nx360°
Kąt ostrzału w pionie – -3° + 85°
Zapas amunicji – 50-60 szt
Szybkostrzelność chwilowa – 16 strz./min.
Szybkostrzelność ciągła – 10 strz./min.
Czas oddania pierwszych 3 strzałów – 4–5 sekund
Donośność maksymalna – 15 000 m
Tryb MRSI – >10
Czas osiągnięcia gotowości do strzelania – 30 sek.
Czas opuszczenia stanowiska ogniowego – 10 sek

Źródło^[6]:

Użytkownicy

Finlandia (na podwoziu Patria AMV)
Szwecja (na podwoziu CV90)^[7]

Przypisy

↑ ^a ^b Andrzej Kiński. Nemo – kuzyn AMOS-a. „Nowa Technika Wojskowa”. 07/2006, s. 33–34, lipiec 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).
↑ Andrzej Kiński. Morski AMOS. „Nowa Technika Wojskowa”. 12/2003, s. 36–37, grudzień 2003. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Tomasz Wachowski. Moździerz samobieżny AMOS. „Nowa Technika Wojskowa”. 09/2005, s. 26–28, wrzesień 2005. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Andrzej Kiński. Roll out AMOSa FIN. „Nowa Technika Wojskowa”. 05/2006, s. 14–15, maj 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).
↑ Andrzej Kiński. AMOS w Toruniu. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2006, s. 12–13, październik 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).
↑ 120 mm moździerz samobieżny dwulufowy AMOS. [dostęp 2013-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-10)].
↑ AMOS.

Bibliografia

AMOS
120 mm moździerz samobieżny dwulufowy AMOS. wojskoitechnika.cba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-10)].

[nemo-1] Andrzej Kiński. Nemo – kuzyn AMOS-a. „Nowa Technika Wojskowa”. 07/2006, s. 33–34, lipiec 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).

[2] Andrzej Kiński. Morski AMOS. „Nowa Technika Wojskowa”. 12/2003, s. 36–37, grudzień 2003. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).

[ntw05-3] Tomasz Wachowski. Moździerz samobieżny AMOS. „Nowa Technika Wojskowa”. 09/2005, s. 26–28, wrzesień 2005. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).

[ntw0605-4] Andrzej Kiński. Roll out AMOSa FIN. „Nowa Technika Wojskowa”. 05/2006, s. 14–15, maj 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).

[5] Andrzej Kiński. AMOS w Toruniu. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2006, s. 12–13, październik 2006. Andrzej Kiński – redaktor naczelny. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o.. ISSN 1230-1655. (pol.).

[6] 120 mm moździerz samobieżny dwulufowy AMOS. [dostęp 2013-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-10)].

[7] AMOS.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]