|
Achille Lauro (piosenkarz)
Achille Lauro, właśc. Lauro De Marinis (ur. 11 lipca 1990 w Weronie) – włoski piosenkarz, raper i autor piosenek. Reprezentant San Marino w Konkursie Piosenki Eurowizji 2022. ŻyciorysUrodził się 11 lipca 1990 w Weronie, ale dorastał w Rzymie[1]. Jego ojciec – Nicola De Marinis – jest profesorem i sędzią Najwyższego Sądu Kasacyjnego, a matka – Cristina Zambon – zarządza spółką holdingową De Marinis Mgmt S.r.l.[2]. Ma starszego brata, Federico, który jest producentem muzycznym i zainteresował go rapem[1]. Na początku kariery muzycznej postanowił przybrać pseudonim Achille Lauro ze względu na częste skojarzenia z przedsiębiorcą Achille Lauro[3]. W 2012 wydał dwa mixtape’y: Barabba[4] i Harvard. Jako podopieczny wytwórni Roccia Music wydał dwie płyty: Achille Idol Immortale (2014)[5] i Dio c'è (2015), który dotarł do 19. miejsca na włoskiej liście sprzedaży[6]. W 2015 wydał także epkę pt. Young Crazy. W czerwcu 2016 zakończył współpracę z wytwórnią[7], po czym założył własną firmę No Face Agency i wydał album pt. Ragazzi madre[8], który dotarł do 22. miejsca na włoskiej liście sprzedaży[9] i za który w 2018 odebrał certyfikat złotej płyty przyznawany przez organizację Federazione Industria Musicale Italiana. W październiku 2017 podpisał kontrakt z wytwórnią Sony Music[10]. W następnym roku wydał album pt. Pour l'amour, który zajął czwarte miejsce na włoskiej liście sprzedaży[11] i za który w 2019 odebrał certyfikat złotej płyty. W lutym 2019 z utworem „Rolls Royce” zajął dziewiąte miejsce w finale 69. Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo[12]. Dwa miesiące później wydał album pt. 1969, który dotarł do trzeciego miejsca na włoskiej liście sprzedaży[13] i za który w 2021 odebrał certyfikat podwójnie platynowej płyty. W 2020 wydał reedycję albumu pt. 1969: Achille Idol Rebirth[14]. W lutym 2020 z piosenką „Me ne frego” zajął ósme miejsce w finale 70. FPW w San Remo. Z utworem dotarł do czwartego miejsca na włoskiej liście przebojów, a za jego sprzedaży w kraju odebrał certyfikat podwójnie platynowej płyty. Również w 2020 został ogłoszony dyrektorem kreatywnym wytwórni Elektra Records/Warner Music Italy oraz wydał dwa albumy: 1990, z którym dotarł do pierwszego miejsca na włoskiej liście sprzedaży i odebrał certyfikat złotej płyty, oraz 1920, który zajął 13. miejsce na liście sprzedaży. W lutym 2021 był jednym z gości muzycznych podczas 71. FPW w San Remo[15][16]. Również w 2021 wydał album pt. Lauro, który dotarł do pierwszego miejsca na włoskiej liście sprzedaży[17] i wylansował hity, takie jak „Solo noi” i „Marilù”. W tym samym roku nagrał z Fedezem i Oriettą Berti piosenkę „Mille”, która stała się przebojem w kraju, debiutując na pierwszym miejscu na liście przebojów (pozostała na szczycie przez kolejne cztery tygodnie)[18] oraz uzyskując certyfikat sześciokrotnie platynowej płyty. W lutym 2022 wydał album pt. Superstar[19]. Płytę promował singlem „Domenica”, z którym zajął 14. miejsce w finale 72. FPW w San Remo. Dwa tygodnie po udziale na festiwalu zwyciężył z utworem „Stripper” w finale programu Una Voce per San Marino, a w maju – reprezentując San Marino – zajął 14. miejsce w półfinale w 66. Konkursie Piosenki Eurowizji[20]. W lutym 2025 weźmie udział w 75. FPW w San Remo[21]. Dyskografia
Przypisy
|
||||||||||||||
