|
Adolf Bem
Adolf Bem, niem. Adolf Böhm (ur. 29 września 1847 w Białymstoku, zm. 4 października 1890 w Petersburgu) – polski inżynier komunikacji, teoretyk kolejnictwa w Rosji. ŻyciorysUkończył gimnazjum w Białymstoku (1865)[1] ponadto w latach 1863-1864 uczęszczał na zajęcia z techniki, mechaniki i rysunku technicznego w wyższej szkole realnej w tym mieście[2]. Następnie rozpoczął studia w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, jednak już w 1866 przeniósł się do Instytutu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu[3], który ukończył w 1871[1][2]. Już w trakcie studiów pracował na kolei Petersburg-Warszawa i przy budowie kolei Moskwa-Jarosław. W latach 1871-1874 był zatrudniony na Kolei Bałtyckiej początkowo jako naczelnik stacji w Narwie, a następnie technik w dziale toru i naprawy budynków a od 1872 majster prefabrykatów i zastępca kierownika głównych warsztatów w Rewlu a od 1873 kierownik lokomotywowni i warsztatów Kolei Bałtyckiej w Petersburgu[1]. Naczelnik taboru i służby trakcyjnej na kolei Morszańsko-Syzrańskiej (1874-1880)[4]. W latach 1875-1878 wraz z inż. Wacławem Łopuszyńskim jako pierwszy przeprowadził testy trakcyjne i cieplne (hamownia i wskaźnik) lokomotyw parowych[4]. Następnie w latach 1880-1889 pracował jako naczelnik taboru i służby trakcyjnej na kolei charkowsko-nikolajowskiej. W 1889 przeszedł na emeryturę. Był autorem wielu opracowań dot. taboru i trakcji w kolejnictwie[5]. Pochowany na wołkowskim cmentarzu luterańskim w Petersburgu[1]. Prace Adolfa Bema
RodzinaPochodził z rodziny o korzeniach niemieckich. Jego pradziadek Philip przybył na teren Rosji z Prus[1]. Jego ojciec Karol (1822-1856) był ziemianinem i urzędnikiem rosyjskim w gub. grodzieńskiej, matką Polka Joanna z Krężelewskich[6]. Przypisy
|
