|
Aleksander Freyd
.JPG) Aleksander Freyd vel Frejd[1][2][3] ps. „Bezmian”[4] (ur. 6 sierpnia 1897 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan lekarz Wojska Polskiego, doktor nauk lekarskich, internista, specjalista medycyny tropikalnej, działacz społeczny, podróżnik. ,_Aleksander_Freyd.jpg) ŻyciorysUrodził się 6 sierpnia 1897 w Warszawie[5], w rodzinie Mariana i Reginy z domu Güde-Makowska[4][6]. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie[7]. W latach 1915–1918 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[7]. Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. W 1923 otrzymał dyplom doktora nauk lekarskich[3]. Uzyskał specjalizację z interny. Również został absolwentem Wydziału Filozoficznego. Od 1917 do 1918 był zatrudniony jako asystent w Zakładzie Anatomii Opisowej. Następnie ukończył studia w Instytucie Medycyny Kolonialnej w Paryżu[8]. W tym mieście zajął pierwsze miejsce podczas międzynarodowego konkursu lekarzy, po czym otrzymał funkcję Assistant Etranger à la Faculté de Médecine na Sorbonie. Został specjalistą medycyny tropikalnej. Został delegatem Rządu Polskiego do Peru i Brazylii w Ameryce Południowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3463. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[9][10]. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr 4 w Łodzi[11], a od 1923 do 7 Pułku Piechoty Legionów w Chełmie[12][13]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy[14]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie[15]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy[16]. Był członkiem polskiej ekspedycji badawczej Urzędu Emigracyjnego i Banku Gospodarstwa Krajowego do Peru (w toku planowanej emigracji rolniczej) mającej na celu sprawdzenie czy obszary w tym kraju nadają się na zasiedlenie[17]. Badał na miejscu indiańskie plemię Kampów. Odbywał podróżne do Brazylii oraz do Sahary uczestnicząc w Międzynarodowym Kongresie Medycznym w Algierze[8]. Pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Biologii Ligi Morskiej i Kolonialnej, wiceprzewodniczącego Związku Pionierów Kolonialnych. Od 1931 był członkiem korespondentem Akademii Geograficznej w Limie[8]. Prowadził prywatną praktykę lekarską w Warszawie w latach 30. Od 1937 do 1939 wykładał tematy z zakresu chorób tropikalnych w Wolnej Wszechnicy Polskiej Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się na wschód. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów 18 września w okolicach Brzeżan. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[18]. W odnalezionym dzienniku inny jeniec tego obozu Stefan Pieńkowski podał, że Aleksander Freyd wygłaszał dla osadzonych referat o Amazonce[19]. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. 29 października 1932 ożenił się z Ireną Klewin (zm. 10 sierpnia 1934)[7]. 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21]. Ordery i odznaczenia
Publikacje
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||
.JPG)
