|
Aleksander Hochberg
Alexander Friedrich Wilhelm Georg Konrad Ernst Maximilian von Hochberg, przezywany Lexelem, znany w Polsce jako Aleksander Pszczyński (ur. 1 lutego 1905 w Londynie, zm. 22 lutego 1984 na Majorce) – niemiecko-polski książę pszczyński (niem. Fürst von Pless), pochodzący z hrabiowskiej linii śląskiego rodu Hochbergów. Żołnierz 2 Korpusu Polskiego, weteran bitwy o Monte Cassino[1]. ŻyciorysUrodzony 1 lutego 1905 w Londynie, jako drugi syn Jana Henryka XV von Pless i Marii Teresy Cornwallis-West. Jego starszym bratem był Jan Henryk XVII Hochberg[1].  "jedynka" Sports Illustrated z 4 marca 1905 28 lutego 1905 na chrzcie otrzymał imiona Alexander Friedrich Wilhelm Georg Konrad Ernst Maximilian dla upamiętnienia chrzestnych, którymi byli brytyjska królowa Aleksandra, niemiecki następca tronu – królewicz Wilhelm oraz Jerzy V – książę Walii i późniejszy król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jako że w kręgach arystokratycznych przyjęte było trzymanie dziecka do chrztu w kilka par, matka i brat księżnej Daisy oraz babka Oliwia byli dalszymi chrzestnymi[1].  W 1924 stał się jednym z głównych bohaterów wałbrzyskiego skandalu obyczajowego. Sześciu mężczyzn (Aleksander, graf Werner von der Schulenburg, czeladnik rzeźnicki Fritz Langner, zecer Rudolf Nimptsch, pomocnik biurowy Fritz Wähner oraz krawiec Ernst Dünnebier) zostało oskarżonych o organizowanie homoseksualnych orgii w herbaciarni Lila Klub zamku Książ. Von Hochberg został skazany na 2 miesiące więzienia[3]. W 1927 ojciec wysłał go do Londynu, gdzie miał studiować bankowość na Uniwersytecie w Oxfordzie. Po dwóch latach Alexander zrezygnował z nauki i w 1929 zaczął praktykę w Barclays Bank w Londynie. Po jej przerwaniu wrócił do matki do Monachium. Z inicjatywy matki zaręczył się z córką królowej rumuńskiej Marii, Ileaną, jednak strona rumuńska zerwała zaręczyny po wyjściu na jaw „afery Hochberg–Schulenburg–Langner”[3][4]. Na początku lat trzydziestych wstąpił do Oddziałów Szturmowych NSDAP (niem. Sturmabteilung, SA). Po stłumieniu puczu Röhma[5] (1934) został wykluczony z tej organizacji i wyjechał z Niemiec do Polski. Ze względu na tryb życia stale odczuwał brak pieniędzy (m.in. zastawił osobistą biżuterię i futra matki). Dążąc do zawładnięcia rodzinnym majątkiem odsunął od zarządzania nim starszego brata Jana Henryka XVII. Ostatecznie w 1936 został generalnym pełnomocnikiem ojca w dobrach pszczyńskich, a następnie spadkobiercą całego majątku książąt pszczyńskich[4]. Pozostawał w opozycji do sanacji, z którą toczył spory o dziedziczony majątek. Dzień przed wybuchem II wojny światowej opuścił Pszczynę i przez Warszawę dotarł do Francji[6]. Tam trafił do generała Władysława Sikorskiego i wstąpił do polskiego wojska. Jako Aleksander Pszczyński służył w sztabie jako tłumacz i brał udział w walkach na Bliskim Wschodzie i we Włoszech, m.in. pod Monte Cassino, dosłużył się stopnia podporucznika Wojska Polskiego. Przez pewien czas był w osobistej ochronie gen. Sikorskiego[4]. Po demobilizacji osiadł na Majorce w miejscowości Pollensa. Wrócił do nazwiska Hochberg, zrzekł się polskiego obywatelstwa i starał się walczyć o odzyskanie rodowego majątku lub ekwiwalentu pieniężnego. Zmarł bezpotomnie 22 lutego 1984 i został pochowany na cmentarzu w miejscowości Pollensa. Tam też miejsce wiecznego spoczynku znalazł partner życiowy Alexandra, Max, z którym mieszkał wiele lat i którego usynowił, a także zapisał mu swój majątek[3]. Alexander był tytularnym księciem pszczyńskim przez niecałe 4 tygodnie po śmierci brata Jana Henryka XVII, także zmarłego w 1984. Następcą Aleksandra został jego bratanek, Bolko Hochberg von Pless (zm. 2022). OdznaczeniaPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||
