|
Aleksander Swieżawski
Aleksander Maria Swieżawski[1](ur. 3 stycznia 1924 we Lwowie, zm. 14 lutego 2013 w Łodzi[2])[3] – polski historyk, dr hab. ŻyciorysAleksander Swieżawski urodził się w rodzinie ziemiańskiej – był synem Tomasza Swieżawskiego i Marii z domu Kościelskiej. Jednym z jego krewnych był filozof Stefan Swieżawski[3]. Aleksander Swieżawski uczył się w szkołach powszechnych we Lwowie i Łaszczowie, następnie uczył się w Gimnazjum im. Jana Długosza w Nowym Sączu, w którym do wybuchu II wojny światowej zdołał ukończyć naukę w 3 klasach[4]. Od 1939 Aleksander Swieżawski mieszkał w Łykoszynie[3]. W 1942 w ramach tajnego nauczania zdał maturę w Hrubieszowie, a następnie zajął się działalnością w konspiracji, pracując w prasie podziemnej[4]. W październiku[4] 1942 dołączył do 9 Pułku Piechoty Legionów AK. W 1944 w wyniku dekonspiracji uciekł do Warszawy, gdzie uczestniczył w powstaniu warszawskim, dołączając do plutonu łączności na Żoliborzu. 30 września 1944 został schwytany i wzięty do niewoli niemieckiej, a następnie skierowany do Stalagu II A Neubrandenburg. Pracował pod przymusem w cukrowni w Stavenhagen oraz przy pracach ziemnych w Rostocku. Został wyzwolony 2 maja 1945, a następnie przedostał się do brytyjskiej strefy okupacyjnej[3]. Następnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie podjął pracę urzędnika i robotnika, m.in. w kopalni węgla w Crewe. Uczestniczył również w połowach na Atlantyku[4]. Do Polski powrócił w 1947, początkowo pracując jako urzędnik w fabryce papieru w Jeziornej. Jesienią 1948[4] zamieszkał w Łodzi, gdzie podjął studia z filozofii i historii na Uniwersytecie Łódzkim[3]. W 1951 zdał ponownie maturę ze względu na nieuznanie matury zaliczonej podczas II wojny światowej. W 1952 obronił pracę magisterską pt. „Sprawa chłopska w pismach księdza Wincentego Skrzetuskiego”, napisaną pod kierunkiem Bohdana Baranowskiego. W latach 1951–1953 pracował w bibliotece Politechniki Łódzkiej, a od 1956 w bibliotece Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, pracując jednocześnie na stanowisku nauczyciela przedmiotu nauka o książce i bibliotece w Państwowym Liceum Bibliotekarskim w Łodzi[4]. W latach 1957–1980 pracował jako asystent, a następnie jako adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Łódzkiego[3], w międzyczasie w 1964 broniąc pracę doktorską pt. „Ziemia bełska w latach 1388–1462” napisaną pod kierunkiem Stefana Krakowskiego oraz pracę habilitacyjną pt. „Rawskie Księstwo Książąt Mazowieckich”[4]. W 1980 podjął pracę w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, gdzie w latach 1983–1987 był kierownikiem Zakładu Historii Kultury Polskiej i dziekanem Wydziału Humanistyczno-Pedagogicznego. Był później współtwórcą Instytutu Historii w Akademii Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. W 1995 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego[3] i przeszedł na emeryturę[4]. Aleksander Swieżawski był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i członkiem honorowym Towarzystwa Przyjaciół Rawy Mazowieckiej[4]. Przed jego śmiercią rozpoczęto starania o nadanie mu Honorowego Obywatelstwa Miasta Rawy Mazowieckiej[4] ze względu na jego zasługi w badaniu dziejów miejscowości[5][4]. Zmarł 14 lutego 2013 w Łodzi. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4]. Odznaczenia
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||
