Aleksander Tarski
Aleksander Tarski, właśc. Aleksander Tabaksblat (ros. Александр Тарский, Александр Табаксблат; hebr. אלכסנדר טרסקי; ur. 10 listopada 1921 w Łodzi[1], zm. 17 listopada 1997[2]) – polsko-izraelski pianista, dyrygent, kompozytor[1]. ŻyciorysPo wybuchu II wojny światowej przebywał w Związku Radzieckim, gdzie studiował w konserwatorium w Mińsku, i gdzie zadebiutował jako dyrygent w miejscowej operze[3], a następnie studiował również w konserwatoriach w Leningradzie i Moskwie[1][4]. W wyniku działań wojennych został ewakuowany do Taszkentu, gdzie był dyrygentem w teatrze operowym[3]. Powróciwszy po wojnie do Łodzi w latach 1946–1948[1][4] studiował fortepian i dyrygenturę[5] pod kierunkiem Kazimierza Wiłkomirskiego i Zdzisława Górzyńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. Od 1948 był pianistą i pracował akompaniatorem Filharmonii Łódzkiej. Od 1950 był dyrygentem, dyrygentem chóru i Orkiestry Rozrywkowej Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi. W latach 1952–1957 był dyrygentem Państwowej Opery w Warszawie. W 1957 wyjechał dodo Izraela, gdzie został dyrygentem Izraelskiej Opery Narodowej w Tel Awiwie[1][4], a także orkiestry rozrywkowej rozgłośni Kol Israel oraz wytwórni płytowej Hed Arzi[3]. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Herclijji[3]. OdznaczeniaPrzypisy
|