|
Aleksander Ziemkowski
Aleksander Jan Ziemkowski (ur. 27 października 1914 we Wschowie, zm. 5 lipca 2000 w Poznaniu[1]) – doktor inżynier architekt[1], żołnierz Wojska Polskiego i porucznik Armii Krajowej, w latach 1945–1947 działacz antykomunistycznego podziemia niepodległościowego (grupa „NIE”). ŻyciorysAleksander Ziemkowski zdał maturę w Państwowej Szkole Budownictwa w Lesznie w 1932 roku. Ukończył Szkołę Podchorążych w Szczypiornie oraz został awansowany przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego na stopień podporucznika. W trakcie kampanii wrześniowej walczył w stopniu podporucznika w składzie 57 pułku piechoty w obronie Modlina uciekł z niewoli niemieckiej. W czasie okupacji żołnierz Armii Krajowej. Był zastępcą komendanta rejonu w obwodzie Tomaszów Mazowiecki[1]. W 1969 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1975[1]. W latach 1951–1977 pracował w Ośrodku Badawczym Poznańskiego Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego w Poznaniu. Był członkiem SARP, Oddział w Poznaniu. Jako architekt zajmował się budową kościołów w Drobinie i Dubinie. Zaprojektował m.in. budynek byłego Dowództwa Wojsk Lotniczych, ul. Kościuszki w Poznaniu i dom wypoczynkowy „Celuloza” w Jastrzębiej Górze[1]. W 1980 r. członek 12-osobowego Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956 (sekretarz Komitetu). W latach 1982–1988 pracował w Radzie Społecznej Metropolity Poznańskiego[2]. Odznaczenia i wyróżnienia
Publikacje
Przypisy
|
||||||||||||||
