Alfons Rzeszotarski

Alfons Rzeszotarski

Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1847 Klwatka Szlachecka
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1904 Petersburg
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	metalurg
Alma Mater	Instytut Technologiczny w Petersburgu
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfons Rzeszotarski (ros. Альфонс Александрович Ржешотарский; ur. 3 listopada 1847 we wsi Klwatka Szlachecka, zm. 16 stycznia^?/29 stycznia 1904 w Petersburgu) – metalurg i metaloznawca narodowości polskiej.

Ukończył gimnazjum w Radomiu. Studiował w warszawskiej Szkole Głównej, a następnie w Petersburgu na wydziale mechanicznym Instytutu Technologicznego^[1]), który ukończył w 1875 z dyplomem inżyniera technologa.

Przez krótki czas pracował w Zakładach Putiłowskich, a następnie przeszedł do Zakładów Obuchowskich, gdzie stał się najbliższym współpracownikiem Dmitrija Czernowa. W 1878 roku przejął po Czernowie kierownictwo stalowni bessemerowskiej. W 1889 roku został odznaczony złotym medalem przez ministerstwo marynarki wojennej.

W 1895 stworzył w Zakładach Obuchowskich pierwsze laboratorium metalurgiczne w Imperium Rosyjskim^[2], którym kierował. W 1899 roku objął stanowisko głównego metalurga Zakładów Obuchowskich.

Od 1876 prowadził działalność naukową, publikując artykuły w czasopismach fachowych. W 1900 nie przyjął propozycji objęcia katedry na Warszawskim Instytucie Politechnicznym im. Cara Mikołaja II, w 1902 został kierownikiem Katedry Metalurgii na Państwowym Uniwersytecie Politechnicznym w Sankt Petersburgu.

Zmarł na zapalenie płuc. Pochowany na warszawskich Starych Powązkach (kwatera 28-4-16/17)^[3].

• Tieorija zakałki (1882)
• Mietałłurgija stali (1884)
• Mikroskopiczeskoje issledowanije żeleza, stali i czuguna (1898)

• Rzeszotarski Alfons, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-05-27] .
• Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik polskich i związanych z Polską odkrywców, wynalazców oraz pionierów nauk matematyczno-przyrodniczych i techniki. T. III: M–R. Warszawa: 2015, s. 503–504. ISBN 978-83-7545-572-4.