25 lutego 1919 został przeniesiony z Oddziału Kontrolnego Żandarmerii na dworcu w Stanisławowie do Kierownictwa Organizacji Żandarmerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. 1 czerwca 1921, w stopniu rotmistrza, pełnił służbę w 6 Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej we Lwowie[5]. 18 marca 1922 został przeniesiony do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie, w którym pełnił obowiązki zastępcy dowódcy dywizjonu[6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[8]. 31 marca 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1924 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii i został pełnoprawnym zastępcą dowódcy 2 Dywizjonu Żandarmerii[9][10]. 13 września 1925 otrzymał przeniesienie do 10 Dywizjonu Żandarmerii w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy dywizjonu[11]. W marcu 1927 otrzymał przeniesienie do 4 Dywizjonu Żandarmerii w Łodzi na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy dywizjonu[12]. W kwietniu 1928 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy dyonu[13][14]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[15]. W marcu 1932 otrzymał przeniesienie do 8 Dywizjonu Żandarmerii w Toruniu na stanowisko dowódcy dywizjonu[16][17]. W grudniu 1934 otrzymał przeniesienie do 5 Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[18]. Na tym stanowisku pozostawał do września 1939[19][20].
W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą żandarmerii Armii „Kraków”[21][22]. Po kapitulacji Armii „Kraków” udało mu się przedostać do Rumunii, gdzie został internowany w obozie Târgoviște. Od lutego 1941 przebywał w niemieckiej niewoli. Krótko przebywał w Oflagu II C Woldenberg, a później został przeniesiony do innego obozu[23].
W 1945, po uwolnieniu z niewoli, powrócił do Krakowa. 1 października 1948 został przeniesiony w stan spoczynku[20]. Pracował jako kierownik sekcji działu gospodarczego w Akademii Medycznej w Krakowie[24].
Jan Suliński: Żandarmeria DOK IV - Łódź w latach 1919-1939. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2014. ISBN 978-83-63700-08-9.
Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.
.jpg)
