|
Andrej Chlebasołau
Andrej Mikałajewicz Chlebasołau (biał. Андрэй Мікалаевіч Хлебасолаў, ros. Андрей Николаевич Хлебосолов, Andriej Nikołajewicz Chlebosołow; ur. 22 listopada 1965 w Baranowiczach) – białoruski piłkarz rosyjskiego pochodzenia grający na pozycji napastnika, reprezentant Białorusi w latach 1996–1997, trener i działacz piłkarski. Rosjanin z pochodzenia, obywatelstwo białoruskie uzyskał w 1995 roku[1]. Przez większość kariery związany był z Dynamem Brześć oraz Biełszyną Bobrujsk[2]. Z 34 bramkami jest rekordzistą w liczbie goli zdobytych w jednym sezonie Wyszejszajej Lihi, w której ogółem rozegrał 124 mecze i strzelił 73 bramki[3]. Uznawany za jednego z najlepszych białoruskich napastników w historii[3]. Kariera klubowaWychowanek szkółki piłkarskiej DJuSSz Baranowicze z rodzinnych Baranowicz. W 1987 roku, po odbyciu trzyletniej służby wojskowej, rozpoczął występy w pierwszej drużynie Tiekstilszcziku Baranowicze[4]. W latach 1988–1991 grał on w Dynamo Brześć, gdzie spędził 4 sezony w III lidze Związku Radzieckiego, rozgrywając w barwach tego klubu 140 meczów i zdobywając 36 bramek[5]. W następstwie rozpadu ZSRR Chlebasołau zdecydował się na transfer do klubu zagranicznego[6]. W celu obejścia postradzieckich przepisów, które zabraniały białoruskim piłkarzom wyjazdu z kraju, oficjalnie zarejestrowano go jako piłkarza Niwy Winnica, która posiadała zgodę na transfer zawodników za granicę[1][6]. Przed rundą wiosenną sezonu 1991/92 został sprowadzony do Wisły Kraków prowadzonej przez Adama Musiała. 14 marca 1992 zadebiutował w I lidze w przegranym 0:1 meczu z Górnikiem Zabrze. Ogółem rozegrał dla Wisły 12 spotkań nie zdobywając w nich żadnej bramki[7]. W połowie 1993 roku został graczem drugoligowego rosyjskiego Spartaka Anapa[6]. W swoim debiucie przeciwko Kubani Krasnodar (2:2) zdobył on 2 bramki. Zimą 1993 roku powrócił na Białoruś, gdzie podpisał kontrakt z Fandokiem Bobrujsk. W barwach tego klubu zadebiutował w europejskich pucharach w dwumeczu przeciwko SK Tirana (Puchar Zdobywców Pucharów 1994/95)[1]. Wiosną 1995 roku przeniósł się do rosyjskiego klubu Krylja Sowietow Samara. 1 kwietnia 1995 zadebiutował w Wysszajej Lidze w przegranym 1:2 meczu z Lokomotiwem Moskwa. Łącznie zaliczył on w barwach tego klubu 11 meczów w rosyjskiej ekstraklasie, nie zdobył żadnej bramki. Ostatnim klubem w jego karierze była Biełszyna Bobrujsk, w której grał w latach 1996–1999. Rozegrał w tym czasie 101 ligowych spotkań w których strzelił 69 bramek. W barwach tego zespołu wywalczył dwukrotnie Puchar Białorusi i dwa tytuły króla strzelców Wyszejszajej Lihi. Uznawany jest za jednego z najbardziej zasłużonych i rozpoznawalnych piłkarzy w historii Biełszyny[8]. Kariera reprezentacyjna31 lipca 1996 zadebiutował w reprezentacji Białorusi prowadzonej przez Siarhieja Barouskiego w towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Mińsku, zakończonym remisem 2:2. Wystąpił w dwóch spotkaniach eliminacji Mistrzostw Świata 1998, które Białoruś zakończyła na ostatnim miejscu w swojej grupie kwalifikacyjnej[9]. Łącznie w latach 1996–1997 rozegrał w drużynie narodowej 6 spotkań, nie zdobył żadnej bramki. Kariera trenerskaW pierwszej połowie 2000 roku, po rezygnacji Aleha Wołacha, przejął obowiązki tymczasowego trenera Biełszyny Bobrujsk. W sierpniu 2002 roku mianowano go pierwszym szkoleniowcem. W grudniu tego samego roku zarząd klubu zatrudnił w jego miejsce Uładzimira Hiewarkiana, co doprowadziło do strajku piłkarzy i sztabu szkoleniowego[10]. W latach 2003–2008 Chlebasołau prowadził drużynę FK Baranowicze, z którą w sezonie 2003 awansował do Pierszajej Lihi i osiągnął ćwierćfinał Pucharu Białorusi w sezonach 2004/05 i 2005/06[8][11]. Od 2009 roku pracuje jako asystent pierwszego szkoleniowca klubu, łącząc to zajęcie z obowiązkami działacza[12]. W latach 2013 i 2016 obejmował na krótki okres funkcję pierwszego trenera[13][14][15]. Działacz sportowyW latach 2013 oraz 2014 pełnił tymczasowo obowiązki prezesa FK Baranowicze[12][16]. Życie prywatneJego synowie Dzmitryj (ur. 1990) i Mirasłau (ur. 1999) również są piłkarzami występującymi na pozycji napastnika[17][18]. SukcesyZespołowe
Indywidualne
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
