|
Andrzej Zybertowicz
.jpg) Andrzej Janusz Zybertowicz (ur. 30 września 1954 w Bydgoszczy[1]) – polski socjolog, publicysta i nauczyciel akademicki, profesor nauk społecznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, doradca społeczny prezydentów RP: Lecha Kaczyńskiego (2008–2010) i Andrzeja Dudy (od 2015). ŻyciorysWykształcenie i działalność zawodowaW 1977 ukończył studia historyczne na UMK oraz archiwistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1985 uzyskał stopień naukowy doktora na UAM na podstawie pracy Problem stosowania teorii materializmu historycznego we współczesnej historiografii polskiej, której promotorem był Jerzy Topolski. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1997 na Uniwersytecie Warszawskim w oparciu o dorobek naukowy oraz rozprawę zatytułowaną Przemoc i poznanie: Studium z nie-klasycznej socjologii wiedzy. W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu socjologii wiedzy i teorii społecznej. Został pracownikiem naukowym Instytutu Filozofii UMK, w latach 1989–1995 pracował w Katedrze Socjologii, od 1995 związany z Instytutem Socjologii UMK (w latach 1998–2006 pełnił funkcję jego dyrektora). Został kierownikiem Podyplomowego Studium Socjologii Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Zakładu Interesów Grupowych. Objął stanowisko profesora nadzwyczajnego UMK, był również profesorem nadzwyczajnym Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Wchodził w skład Komitetu Naukoznawstwa Polskiej Akademii Nauk[2]. Jest autorem tekstów publikowanych na łamach m.in. „W Sieci”, „Naszego Dziennika” i „Gazety Polskiej”. W czerwcu 2020 Prezydium Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów podjęło decyzję odmawiającą przedstawienia prezydentowi jego kandydatury do tytułu profesora[3]. Andrzej Zybertowicz tytuł profesora nauk społecznych otrzymał 1 grudnia 2021[4]. Działalność publicznaNa początku lat 80. związany z grupą „Sigma”, działającą w ramach Socjalistycznego Związku Studentów Polskich[5]. W 1980 opracował wraz z Romanem Bäckerem tekst programowy pt. Ostatnia szansa PZPR w ramach Komisji Konsultacyjno-Porozumiewawczej Podstawowych Organizacji Partyjnych w Toruniu należącej do tzw. struktur poziomych PZPR[1]. W stanie wojennym kolportował autorską ulotkę przeciw jego wprowadzeniu. Publikował w „Obecności”, toruńskim piśmie podziemnym, zajmował się dystrybucją nielegalnych wydawnictw. Od 6 lipca do 14 września 1982 był aresztowany, zwolniony z uwagi na stan zdrowia. Sprawę umorzono w 1983 na mocy amnestii. Był współzałożycielem Społecznego Stowarzyszenia Obrony Praw Człowieka i wykładowcą w Klubie Myśli Politycznej w Toruniu[1]. W 2006 był ekspertem Komisji Weryfikacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych. Od 2006 do 2007 przewodniczył radzie programowej Centralnego Ośrodka Szkolenia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od 1 lipca 2007 do 16 listopada 2007 był głównym doradcą premiera Jarosława Kaczyńskiego do spraw bezpieczeństwa[6]. Od 2008 do 2010 był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego do spraw bezpieczeństwa państwa. Uważany jest za twórcę sloganu i głównego teoretyka tzw. układu polityczno-biznesowego[7][8]. W 2014 został członkiem rady programowej Prawa i Sprawiedliwości[9]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku startował z listy PiS w okręgu nr 2 obejmującym województwo kujawsko-pomorskie i nie uzyskał mandatu posła, zdobywając 39 911 głosów[10]. Był członkiem komitetów naukowych II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013–2014, dotyczących katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[11][12]. We wrześniu 2015 został doradcą społecznym prezydenta RP Andrzeja Dudy[13]. Został również doradcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego[14]. W grudniu 2021 wszedł w skład Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności działającej w ramach Narodowej Rady Rozwoju[15]. W sierpniu 2023 z rekomendacji posłów Prawa i Sprawiedliwości został powołany przez Sejm w skład Państwowej Komisji do spraw badania wpływów rosyjskich na bezpieczeństwo wewnętrzne Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2007–2022[16]. Odwołany przez Sejm 29 listopada 2023[17]. Wybrane publikacje
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
