Annabrzeskie Wąwozy

Annabrzeskie Wąwozy

rezerwat leśny
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Mezoregion	Wzgórza Dalkowskie
Data utworzenia	1977
Akt prawny	M.P. z 1977 r. nr 19, poz. 107
Powierzchnia	56,11 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie gminy Bytom Odrzański Annabrzeskie Wąwozy
Położenie na mapie Polski Annabrzeskie Wąwozy
Położenie na mapie województwa lubuskiego Annabrzeskie Wąwozy
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego Annabrzeskie Wąwozy
51°40′30″N 15°50′00″E/51,675000 15,833333
Multimedia w Wikimedia Commons

Rezerwat przyrody „Annabrzeskie Wąwozy”^[1] – rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, na terenie nadleśnictwa Szprotawa, województwo lubuskie, powiat nowosolski, gmina Bytom Odrzański.

Rezerwat położony jest w północno-zachodniej części Wzgórz Dalkowskich, na pograniczu województwa dolnośląskiego i województwa lubuskiego, około 1,0 km na południe od miejscowości Bonów.

Rezerwat został utworzony w 1977 r. Jest to rezerwat leśny o powierzchni 56,11 ha. Celem ochrony jest: zachowanie naturalnego zróżnicowania ekosystemów leśnych z zachowaniem cennych gatunków flory i fauny. Rezerwat służy dla celów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych.

Rezerwat obejmuje bardzo ciekawą pod względem florystycznym i krajobrazowym, sfałdowaną część zalesionej wierzchowiny Wzgórz Dalkowskich poprzecinaną wąwozami. Obszar rezerwatu charakteryzuje się silnie rozwiniętą rzeźbą terenu. Najwyższe wzniesienie osiąga wysokość 220 m n.p.m. Różnice względne między szczytami wzniesień a dnem wąwozów dochodzą do 50 m. Występuje na nim las z żyzną i kwaśną buczyną niżową i rosnącymi sporadycznie dębami i świerkami. Starodrzew występujący miejscowo datuje się na 250–400 lat – buk i do 300 lat – dąb. Pozostała część lasów ma około 40–60 lat. W rezerwacie stwierdzono 192 gatunki roślin naczyniowych^[2] oraz faunę typową dla starodrzewów bukowych. Zidentyfikowano również płaty roślinności ciepłolubnej z dziurawcem nadobnym (Hypericum pulchrum). Ochroną częściową objęte są gatunki występujące w runie leśnym: gnieźnik leśny, widłak jałowcowaty oraz podrzeń żebrowiec. W rezerwacie stwierdzono następujące zespoły leśne: Carici elongatae-Alnetum, Circaeo-Alnetum, Ficario-Ulmetum, Galio-Carpinetum, Luzulo pilosae-Fagetum, Melico-Fagetum, Pino-Quercetum.

• Rezerwat nazwę swą bierze od pobliskiej miejscowości – Góry Św. Anny dawniej Annaberg.
• W najwyższym punkcie rezerwatu z uwagi na duże walory krajobrazowe wybudowano drewnianą wieżę widokową.
• Przez rezerwat prowadzi ścieżka przyrodnicza.
• Teren na którym położony jest rezerwat, kształtował lodowiec. Podłoże rezerwatu stanowią naniesione osady polodowcowe w postaci piasków gliniastych z domieszką żwiru i kamieni na glinie.

• Bok Antoni, Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”: Przewodnik Przyrodniczo-Turystyczny, Polkowice 2006, s. 57–58, ISBN 83-88474-73-1.
• Związek Gmin „Zagłębia Miedziowego”, Mapa turystyczna, Zielona Góra 2004, ISBN 83-87873-47-0.

• Centralny rejestr obszarów chronionych – Annabrzeskie Wąwozy